-Abaighar-

Enarek agurtzen dute egun berri bat

Egaren ur-bazterrak esnatzean.

Gari soroek urrez apainduko dute

bailara osoa...

Ta bertan bada etxe zahar bat, magiaz betea;

fantasiazko ipuin baten atea.

Printze galduak, bihotz lapurrak,

bi hanketan dabiltzan katuak,

euren patua gaitzesten duten dama gazteak.

Sekreturen bat gordetzen duten

dragoi zuriak gainean hegan,

jolasean, ametsetan...

Etxearen zaindariak haurrak baino ez dira.

Euren irribarre ta negarrekin hartzen du bizia.

Elur ekaitzak, sute latzak izan dira

atea betirako itxi nahi zutenak,

baina bere errautsetatik

harro altxako da berriz!

Printze galduak, bihotz lapurrak,

bi hanketan dabiltzan katuak,

euren patua gaitzesten duten dama gazteak.

Sekreturen bat gordetzen duten

dragoi zuriak gainean hegan,

jolasean, ametsetan... beti...

-Azken agurra-

Zaila da hau egitea,

zaila da denei azken agurra ematea,

baina heldu da ordua,

urteak azkar pasa dira,

bukatu dut bidea.

Ez begiratu atzera,

ez dut nere erruz malkorik ixurtzea,

ahaztu ezazu egun hau,

nik egingo dudan bezela,

jarrai zazu aurrera.

Banoa, ta ez naiz berriz itzuliko,

hauxe da behin betiko

azken agurra.

Ahula daukat bihotza,

hitzik ezin du egin jada nire ahoak,

egin azken mesedea,

bizia dudan artean,

jarraitu nire alboan.

Faltan botako dut bizitza,

mendi hauteko pago eta haritzak,

zabaldu nire errautsak,

euskadiko zelaietan,

haizeak eraman ditzan.

Banoa, ta ez naiz berriz itzuliko,

hauxe da behin betiko,

azken agurra...

-Biziaren garraxia-

Zure izana nire eskuetan, haizeakin desagertuz,

malkoak ditut begietan, ta ez zintudan ezagutu.

Hain ezberdina litzateke nire bizia zurekin,

zenbaiteraino maite zaitudan ezingo dut inoiz jakin…

Inguruan somatzen zaitut, nunnahi da zure irudia,

txori kanta zure ahotsa, argia zure gorputza,

eguzkia zure irria, euria zure negarra,

gauero entzuten dut zure biziaren garraxia.

Hamasei eguneko bizitza, piztu eta itzalia,

zauri bat ireki zenuen, gure bihotz barrenean,

ekaitz tximistekin jolastuz, ilargiarekin kantan,

betiko biziko zera odeien gainetik hegan.

Inguruan somaitzen zaitut, sua da zure irudia,

txori kanta zure ahotsa, argia zure gorputza,

eguzkia zure irria, euria zure negarra,

gauero entzuten dut zure biziaren garraxia...