Parathënie

Në tërësinë e tij, ky libër, Thelbi i Biblës, përmban pjesë të nxjerra nga Bibla; domethënë, teksti i këtij libri është vetë Bibla në një botim të shkurtuar. Është përpiluar duke pasur parasysh nevojën e personave të cilët nuk e njohin Biblën, si edhe për të paraqitur një përmbledhje të mesazhit biblik në një format të lehtë për t’u lexuar, për ata që dëshirojnë t’i kuptojnë më mirë pikat kryesore të besimit të krishterë. Tema qendrore e Biblës është Jezusi dhe gjithashtu misteri i mbretërisë së ardhshme të Perëndisë. Jezusi është Ai të cilin të krishterët e pranojnë si Mesia i premtuar, ose Krishti. Për ta kuptuar me të vërtetë këtë mesazh, ne duhet ta lexojmë atë, siç tha Jezusi, me një zemër të përulur; një zemër prej fëmije. Nëse dikush do ta lexojë fjalën e Perëndisë sikur po kërkon një thesar të fshehur, atëherë, me siguri që këto fjalë nga Bibla do t’i shohë të vërteta në jetën e tij: «Ju nuk keni nevojë që t’ju mësojë ndokush». Pasi ta keni mbaruar së lexuari këtë libër, do të donim t’ju nxitnim që të gjenit një kopje të plotë të Biblës dhe ta lexonit. I gjithë Shkrimi është i frymëzuar nga Perëndia dhe është i dobishëm për mësim, për qortim, për korrigjim, për edukim në drejtësi.

2 Timoteut 3:16

Rreth Biblës

Bibla përbëhet nga dy pjesë që quhen Testamenti i Vjetër dhe Testamenti i Ri. Fjala «testament», do të thotë një deklaratë apo një besëlidhje, ose në disa raste, një porosi e fundit para vdekjes. Siç përdoret këtu, kjo fjalë nënkupton besëlidhjen apo premtimin me të cilin Perëndia e ka lidhur Veten në marrëdhënie me njerëzimin. Besëlidhja ose premtimi i shpëtimit që Perëndia na ka dhënë, është bazuar në vdekjen e Jezu Krishtit në kryq. Na premtohet se Perëndia na shpëton nëpërmjet Jezusit dhe na bën trashëgimtarë të Mbretërisë së Tij të Qiejve. Besimtarët në Krishtin janë të sigurt se mëkatet e njerëzimit janë hequr përgjithmonë nëpërmjet vdekjes së Jezusit në kryq; se Jezusi, Biri i Perëndisë, i cili lindi në tokë rreth 2 000 vjet më parë, mori mbi Vete, në vend të njeriut dhe si zëvendësuesi i tij, ndëshkimin që meriton ai njeri i cili mëkaton. Kjo do të thotë që mëkatet tona mund të falen dhe që ne mund të besojmë në premtimin e Perëndisë, lajmin e mrekullueshëm se mund të marrim jetën e përjetshme të cilën na e ofron Perëndia. Është lajmi i mirë i këtij premtimi, ai që përbën zemrën e mesazhit të Biblës. Besëlidhja e shkruar përpara Krishtit quhet Testamenti i Vjetër dhe besëlidhja e shkruar pas Krishtit quhet Testamenti i Ri. Testamenti i Vjetër, i përqendruar rreth kombit jude, ka si autorë shumë shkrues midis viteve 1500 dhe 400 para Krishtit dhe përbëhet nga 39 libra që përmbajnë historinë, ligjet, profecitë, poezitë dhe këngët e kombit të tyre. Mesazhi i mbretërisë së re të Perëndisë dhe ardhja e Krishtit përsëriten në shumë profeci. Testamenti i Ri shpjegon faktet se si këto profeci për Krishtin u përmbushën në Jezusin dhe jep mësim për shpëtimin që Ai siguron. Ai është shkruar nga dishepujt e Jezusit midis viteve 30 dhe 90 pas Krishtit dhe fillon me katër ungjijtë, që janë histori të shkurtra të jetës së Jezusit. Ndër të tjera përfshin edhe 21 letra drejtuar të krishterëve dhe përbëhet në tërësi nga 27 libra. Populli jude pranon vetëm Testamentin e Vjetër si Bibël, Fjalën e Perëndisë, të cilën ata e quajnë Ligji dhe Profetët. Të krishterët, nga ana tjetër, besojnë se edhe Testamenti i Vjetër, edhe Testamenti i Ri janë Fjala e Perëndisë. Para së gjithash, duhet të dini këtë: asnjë profeci e Shkrimit nuk vjen nga interpretimi i dikujt, sepse asnjë profeci nuk ka ardhur ndonjëherë me vullnetin e njeriut; përkundrazi, njerëz të shtyrë nga Fryma e Shenjtë, folën nga ana e Perëndisë.

2 e Pjetrit 1:20-21

Kapitulli 1　Në fillim

Bibla na tregon se si filloi kjo botë (befasuese në kompleksitetin dhe jetën e saj), për mënyrën se si u krijua njeriu dhe arsyen përse u krijua ai, se si njerëzimi është rebeluar kundër Krijuesit të tij dhe e shpërfill Atë, si edhe na flet për mallkimin e tmerrshëm të Vdekjes, mallkim të cilin Perëndia e dha për shkak të mëkatit të njerëzve kundër Tij. Pikërisht për shkak të mëkatit tonë kundër Perëndisë, Bibla na thotë se ne jetojmë, që nga dita kur lindim, me dënimin e vdekjes mbi kokë. Ne nuk kemi shpresë, nuk kemi gëzim e as paqe të qëndrueshme dhe reale; vetëm vdekja na pret. Qofshim të pasur apo të varfër, të fortë apo të dobët, skllevër apo të lirë, të sëmurë apo të shëndetshëm, së shpejti duhet të vdesim dhe më pas, siç na thotë Bibla, duhet të qëndrojmë para Krijuesit tonë dhe t’i tregojmë Atij pse e kemi shpërfillur Atë dhe ligjet e Tij të drejta. Është Perëndia, jo njeriu, Ai që do të na gjykojë sipas ligjeve të Tij, jo sipas ligjeve tona. Asnjë fe, asnjë filozofi, asnjë njeri në historinë e botës nuk na ka treguar se si të shpëtojmë nga ky mallkim i tmerrshëm, përveç Biblës.

Kapitulli 2　«Unë do ta shkatërroj tokën!»

Kur dhuna dhe mëkatet e njeriut u bënë aq të skajshme, saqë Perëndia nuk mund t’i duronte dot më, Ai vendosi të shfaroste gjithçka që merrte frymë. Edhe sot mund t’i shohim të varrosura nëpër shkëmbinj në të gjithë botën, në malet më të larta dhe në luginat më të thella, fosilet dhe mbetjet e kafshëve që u shkatërruan në atë gjykim të tmerrshëm të cilin Perëndia e dërgoi mbi tokë. Perëndia ka premtuar që gjykimi tjetër do të jetë një asgjësim me zjarr. Në Testamentin e Ri, te 2 e Pjetrit 3:10 gjejmë këto fjalë: «Dhe dita e gjykimit të Perëndisë do të vijë si një vjedhës. Qiejt do të zhduken me një krismë të madhe, elementet do të shkrihen nga nxehtësia dhe zjarri; dhe toka e gjithçka në të do të digjen krejt».

Kapitulli 3　Një premtim i ri

Pas përmbytjes, Noeu jetoi për shumë vite. Dalëngadalë toka u popullua përsëri me njerëz, por ndërsa u shtuan, ata u bënë sërish mëkatarë shumë të ligj dhe rebelë ndaj Perëndisë. Ata nisën të bënin idhuj me qëllim që të adhuronin këta në vend të Perëndisë dhe pas disa qindra vitesh, bota kishte rënë prapë në errësirë dhe ishte plot mëkat. Pastaj edhe një herë Perëndia filloi të dërgonte paralajmërime nëpërmjet profetëve se Ai do t’i ndëshkonte rishtas njerëzit mëkatarë. Këta profetë të cilët sollën mesazhin e Perëndisë për pendim u urryen e u përndoqën, dhe jo pak prej tyre u vranë. Por Perëndia, i cili i do njerëzit, vazhdoi të dërgonte profetë të tillë në botë, brez pas brezi.

Kapitulli 4　Mesia po vjen!

Perëndia, nëpërmjet gojës së profetëve, na ka premtuar se po vjen dita kur Ai do të vendosë një Mbretëri të Drejtësisë, mbi të cilën do të sundojë Ai Vetë. Ai ka premtuar gjithashtu që një ditë do t’i pastrojë njerëzit nga e keqja dhe do t’u sjellë atyre shpëtim nga mëkati. Profetët premtuan më shumë se kaq. Ata zbuluan e treguan se Perëndia do të dërgonte një njeri në këtë botë i cili, së pari, do të ishte për ne një Shpëtimtar nga mëkati dhe pastaj, më vonë, do të vinte përsëri si mbret dhe gjykatës. Emri që ata i dhanë këtij Shpëtimtari, Mbreti, Gjykatësi, i cili po vinte, ishte «Mesia» dhe profecitë në lidhje me Të u dhanë shumë kohë para lindjes së Jezusit, «Krishtit».

Kapitulli 5　Jezusi, Shpëtimtari

Mesazhi mahnitës i Biblës është që Krijuesi i universit u bë njeri, një njeri si ne, sepse na deshi dhe donte të na shpëtonte nga pasojat e tmerrshme të mëkatit tonë. Ai Vetë, mbreti i lavdishëm, Krijuesi i fuqishëm, Perëndia i shenjtë, erdhi në këtë botë të ligë e të mjerueshme dhe u bë njeriu përfaqësues për ne; zëvendësuesi për mëkatet tona. Ai erdhi për ta hequr mëkatin e botës duke vdekur për njerëzimin. Me gozhdët e ngulura nga njerëzit te duart e Tij, me pështymë dhe gjak në fytyrë, Ai mori mbi Vete dënimin që meritonin mëkatet e njerëzimit.

Kapitulli 6　Fjalë të mrekullueshme; vepra të fuqishme

Edhe sot, fjalët e Jezusit depërtojnë në zemrat e njerëzve për shkak të drejtësisë, përulësisë dhe pastërtisë që ato shprehin. Por Jezusi nuk u kufizua vetëm te të folurit e fjalëve të bukura. Ai nuk u tha dishepujve: «Ndiqni mësimet e Mia»; Ai tha: «Më ndiqni Mua!». Në të njëjtën mënyrë, besimtarët në Krishtin duhet të tregojnë në jetën e tyre një shembull të drejtësisë, të dashurisë dhe të pastërtisë, jo lakmi për para dhe pasuri materiale, jo dashuri për t’u lavdëruar e nderuar nga njerëzit, dhe as një dëshirë për të kontrolluar jetët e njerëzve të tjerë me anë të pushtetit dhe autoritetit. Jezusi është shembulli ynë.