W tym odcinku przyglądamy się zjawisku toksycznej pozytywności, które coraz częściej dominuje w social mediach i codziennych relacjach. Rozmawiamy o tym, jak hasła typu „myśl pozytywnie”, „bądź wdzięczny za wszystko” czy motywacyjne memy mogą – mimo dobrych intencji – blokować prawdziwe emocje, bagatelizować cierpienie i prowadzić do emocjonalnej izolacji.

Zastanawiamy się też, jak nieświadomie odbieramy innym przestrzeń na smutek czy złość, zasłaniając wszystko „dobrą energią”. Czy można być pozytywnym bez zaprzeczania trudnym uczuciom? I jak nie dać się zwieść plastikowej motywacji w internecie?

Ten odcinek to szczera rozmowa o tym, że emocje nie dzielą się na dobre i złe, i że autentyczność bywa ważniejsza niż uśmiech.

Miłego odbioru!

Po więcej ciekawych treści zapraszamy na Ig @podcastzkazdejstrony

Ps. To tam macie szansę tworzyć z nami więcej tego typu treści :)

W tym odcinku rozkładamy na czynniki pierwsze świat social mediów. Zastanawiamy się, dlaczego stały się tak popularne i co sprawia, że tak trudno się od nich oderwać. Rozmawiamy o wykreowanych wizjach życia, nierealnych ideałach piękna i o tym, co w mediach społecznościowych „klika się” najbardziej.

Przyglądamy się mechanizmom, które sprawiają, że wciąż do nich wracamy – od kolorów i dynamiki, przez dopaminowy zastrzyk, aż po uzależnienie. Mówimy też o emocjach, które social media w nas wywołują, oraz o tym, jak sobie z nimi radzić.

Poruszamy ważny temat zdrowia psychicznego – jak media społecznościowe mogą wpływać na jego pogorszenie, być czynnikiem ryzyka w rozwoju zaburzeń psychicznych, prowadzić do samodiagnozowania czy zniekształcać nasze postrzeganie siebie. Zwracamy też uwagę na to, jak często przez social media nie zatrzymujemy się przy swoich uczuciach – tylko je upraszczamy lub ignorujemy.

To odcinek o tym, co social media nam dają – i co nam zabierają. Posłuchajcie.🎧

Wpadnijcie też na ig @podcastzkazdejstrony i bierzcie udział w tworzeniu następnych odcinków🧡

W tym odcinku rozmawiamy o „szukaniu siebie” – ale nie po to, żeby podać kolejną receptę na odnalezienie się w życiu. Wręcz przeciwnie. Zastanawiamy się, czy to w ogóle ma sens. Bo jak można szukać siebie, jeśli nigdy się nie zgubiliśmy?

Coraz częściej słyszymy, że trzeba się „odnaleźć”, „poznać siebie”, „wrócić do siebie” – ale może to nie my jesteśmy zagubieni, tylko sposób, w jaki o tym myślimy. Może nie chodzi o poszukiwania, tylko o decyzje. O to, żeby świadomie wybierać, co z nami spójne, a co nam narzucone.

W rozmowie dotykamy też wpływu social mediów. Z jednej strony inspirują, z drugiej – wtłaczają nas w te same wzorce. Każdy chce być autentyczny, ale ostatecznie wszyscy kopiujemy te same poranne rutyny, estetyki i „drogi do szczęścia”. Gdzie w tym wszystkim miejsce na prawdziwego siebie?

Ten temat dotyka wielu z nas, więc chętnie usłyszymy też waszą perspektywę. Zapraszamy!