Wspominając papieża Franciszka i jego jasnogórskie pielgrzymowanie w 2016 roku, przypomnijmy sobie Jego słowa. Mówił do nas, że my Polacy w naszej historii mogliśmy „namacalnie dotknąć konkretnej i przezornej CZUŁOŚCI MATKI wszystkich”. Pokazał nam Maryję jako Tę, która „jest schodami, które przemierzył Bóg, aby zejść do nas i stać się bliskim i konkretnym: to Ona jest NAJJAŚNIEJSZYM ZNAKIEM pełni czasu” – mówił Franciszek.

Pamiętajmy, że my do Niej przychodzimy, jak podkreślił papież, przychodzimy „podążając do tej duchowej stolicy kraju”. JASNA GÓRA - stolica duchową kraju – trzeba, by pozostało w nas papieskie przypomnienie. My w naszej różańcowej drodze, w duchowej pielgrzymce, PRZYCHODŹMY do MARYI.

Druga część modlitwy „Zdrowaś Maryjo” koncentruje się na nas, ludziach. My grzesznicy stajemy pokornie przed Maryją. My - czyli ŻYWY KOŚCIÓŁ - staje w postawie biednych grzeszników i wypowiada, że POTRZEBUJE boskiego PRZEBACZENIA.

Prosimy – Maryjo, módl się za nami grzesznymi! Potrzebujemy Jej WSPARCIA w tej wędrówce KU ODNOWIE duchowej. Maryja wspiera nas, JEST Z NAMI na tej drodze.

Różaniec jest taką modlitwą, która PRZYPOMINA to wszystko, co jest związane z Chrystusem. Przez to maryjne rozważanie tajemnic Chrystusa, PRZYBLIŻAMY SIĘ do Jego dzieła ZBAWIENIA. W tym rozważaniu tajemnic różańcowych to zbawienie JUŻ NAS DOTYKA, ono ŻYJE w tych tajemnicach różańcowych, zaczyna żyć w moim sercu, przenikać mnie do GŁĘBI.

Niech Maryja wspiera nas na tej drodze okrywania RADOŚCI ZMARTWYCHWSTANIA i nadziei bycia z Panem ZAWSZE. Wszystkim życzę błogosławionych świąt Wielkiej Nocy - o. Marian Waligóra, dyrektor Jasnogórskiej Rodziny Różańcowej.

Niejednemu z nas wydaje się, że do KOSZYKA swojej WIARY – jak w supermarkecie – można włożyć wybrane przez siebie elementy, te które nam się podobają, odpowiadają, a inne możemy sobie spokojnie, bez szkody dla całości wiary, pominąć. I to jest ta wybiórczość, która powoduje poważne ZAMIESZANIE. Człowiek zaczyna myśleć: Wierzę, jak JA CHCĘ, nie muszę przejmować się tym, co Bóg daje, ja mam swoją wiarę.

Na ten kryzys postaw na drodze wiary jest pewna ODPOWIEDŹ – właśnie w RÓŻAŃCU.

Dziś wracamy do św. JANA PAWŁA II - 2 kwietnia wspominaliśmy 20. rocznicę jego odejścia do Domu Ojca. Możemy powiedzieć, że jak święci mają różne atrybuty, którymi możemy rozpoznać ich szczególny element drogi świętości, to tutaj, u Jana Pawła II, takim atrybutem mógłby być RÓŻANIEC, który STALE MU TOWARZYSZYŁ.

Możemy zaryzykować stwierdzenie, że dzięki takiej postawie papieża, jego zwyczajności i serdeczności więzi z Maryją poprzez różaniec, wielu ludzi sięga do tej modlitwy. Właściwie na całym świecie możemy zobaczyć ludzi, którzy nie tylko odmawiają różaniec w kościołach czy kaplicach, ale noszą ten różaniec przy sobie, sięgają po niego nawet na ulicy, na przystanku, w autobusie, na spacerze i tak dalej. Rozszerza się faktycznie ten piękny zwyczaj odmawiania modlitwy różańcowej w różnych sytuacjach i chwilach naszego życia… I tutaj wyraźnie możemy zobaczyć, że przykład Jana Pawła II, jego osobista różańcowa droga, pomogła wielu, by sami WZIĘLI DO RĘKI RÓŻANIEC.

W ostatniej marcowej audycji sięgamy do bardzo osobistego przemówienia JANA PAWŁA II z 13 X 2000 roku. Skierował je do uczestników sympozjum mariologicznego. Papież przywołuje św. Ludwika de Montforta wskazując, że jest on dla niego „znaczącą postacią i punktem odniesienia”. A nawet mówi, że „ był dla niego światłem w ważnych chwilach życia”.

Precyzując – papież mówi, że św. Ludwik pomógł mu ZROZUMIEĆ, że Matka Boża należy do ZBAWCZEGO PLANU BOGA jako Matka Wcielonego słowa, które poczęła z Ducha Świętego. Tutaj papież zwracał uwagę, że dzięki św. Ludwikowi mógł odkryć, iż Maryja nie konkuruje z Chrystusem, ale od Niego pochodzi i JEMU SŁUŻY.

Bez wahania możemy stwierdzić, że SPOTKANIE młodego człowieka Karola Wojtyły z Ludwikiem de Montfortem niezwykle ubogaciło jego osobistą drogę do świętości. Dzięki zażyłości z Traktatem bardzo intensywnie rozwijało się w sercu młodego Karola PRZYLGNIĘCIE do Maryi, które było dla niego wzorem oddania się Jezusowi.

Wybierając swoje biskupie zawołanie do herbu, posłużył się słowami z Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny świętego Ludwika. W tej książeczce w numerze 233 czytamy takie słowa: Totus Tuus ego sum et omnia mea Tua sunt. – Oto jestem cały Twój i wszystko, co moje, do Ciebie należy. To z tych słów Karol Wojtyła wybrał swoje zawołanie TOTUS TUUS – Cały Twój. A gdy został wybrany papieżem, to zachował tą swoją dewizę biskupią. Możemy powiedzieć, że pozostał wierny tej MARYJNEJ, monfortjańskiej DRODZE.

Przyglądamy się św. Janowi Pawłowi II i temu, jak wspaniały wpływ na jego powołanie miał św. Ludwik Maria Grignion de Montfort i jego maryjna propozycja duchowego niewolnictwa, oddania się Maryi.

Pomyślmy o naszej więzi z Maryją. Na ile jesteśmy gotowi poddać się Maryi? Wejść w to duchowe niewolnictwo? Musimy tu widzieć to, co czyni sam Chrystus – On na Kalwarii WSKAZUJE NA SWOJĄ MATKĘ. Tak dzieje się w życiu świętego Jana. On OTRZYMUJE Maryję w duchowym spadku od Jezusa. Tu jest pewne światło, wskazówka dla nas – temu, kto stara się POZNAĆ Jezusa i MIŁOWAĆ GO, on sam wskazuje Matkę. Prosi Jana, by Ją wziął do siebie po to, by przez Nią On sam był obecny w jego życiu. Tak jest i z nami! Pan daje nam Maryję, by PRZEZ NIĄ BYĆ Z NAMI. Wkłada różaniec w nasze dłonie, żeby przez Maryję być z nami - podkreśla o. Marian Waligóra.