Wzruszająca, pełna napięć, dramatyzmu a jednocześnie napawająca spokojem, czcią i troską scena, została skomponowane piramidalnie. W przedstawieniu grupy Ukrzyżowania, która za pomocą całunu ściąga z krzyża swojego Zbawiciela zastosowano trzy rodzaje wysokości. Postacie znajdują się w strefie górnej, środkowej i dolnej a samo ciało Jezusa przechodzi przez wszystkie te poziomy. Mistrzowski rysunek i barwa ujawniają tu wpływy wielkich włoskich mistrzów, których podziwiał flamandzki artysta i którym z całą pewnością oddaje tutaj hołd.

Osnute tajemnicą, odbywające się w ciemności i ciszy ogrodu Zmartwychwstanie Jezusa, w obrazie weneckiego mistrza wypełnione jest jednocześnie siłą eksplozji oraz zdumienia. Kompozycja sprawia, że gubimy się nie czując pionu ani poziomu. Nad naszymi głowami unosi się, ukazany w skrótach perspektywicznych Chrystus, z szatami rozpostartymi niczym skrzydła anioła. Światłość wydobywająca się spod unoszonego przez aniołów wieka grobu zaskakuje uśpionych żołnierzy. Z dala, o brzasku poranka, do ogrodu zbliżają się kobiety.

Monumentalna, ogromnych rozmiarów, wielowątkowa scena Ukrzyżowania została namalowana w weneckiej Scuola Grande di San Rocco. Krzyż Chrystusa stoi w centrum wydarzeń, na jakie składają się zgiełk związany z krzyżowaniem łotrów, i ustawianiem ich narzędzi tortur, ból i lament uczennic i uczniów Jezusa, rozmowy tłumów, zawziętość grających w kości, obojętność gapiów, odgłosy prychania obecnych tu zwierząt: koni, osłów, wielbłądów, psów. Wszystko to możemy poczuć, niemalże usłyszeć, wpatrując się w doskonały rysunek i mistrzowskie barwy, jakie wyszły spod pędzla weneckiego mistrza.

Wyjątkowo rozbudowany ikonograficznie motyw Ecce Homo - prezentacji umęczonego, ubiczowanego i ukoronowanego cierniem Jezusa został w obrazie polskiego malarza zredukowany do jednej tylko postaci. Sylwetkę Zbawiciela widzimy frontalnie w ujęciu od pasa, w tle za nim fragment architektury dziedzińca Piłata. Malarz stawiając nam tak wyraźnie przed oczy upokorzonego Chrystusa, każe nam tym samym pochylić się nad Jego samotnością, opuszczeniem przez najbliższych i zachęca by kontemplować Jego rany.

Fresk z celi siódmej. Umieszczony obok „Pocałunku Judasza” oraz „Piłatowego umycia rąk” to kolejna scena medytacji i kontemplacji Męki Pańskiej, jaką maluje Guido di Pietro – Fra Angelico we florenckim klasztorze San Marco. Postacie oprawców zredukowane zostały tu do plującej twarzy i rąk, które zadają ból. Artysta koncentruje się przez to bardzo silnie na motywie indywidualnego upokorzenia oraz samotności Chrystusa.

Niczym korespondent z czasów Chrystusa - Honoré Daumier, doskonały obserwator życia społecznego, relacjonuje dla nas przebieg procesu nad Jezusem. Postać Zbawiciela widzimy umieszczoną w środku obrazu, na tarasie pałacu Piłata. Patrzymy na Niego z dołu, z wysokości szkaradnego tłumu, który domaga się Jego śmierci. Artysta posługując się karykaturą celowo przerysowuje sylwetki oskarżycieli. W efekcie tych zbiegów obrazie Chcemy Barabasza! otrzymujemy sąd malarza nad tłumem, który skazuje na śmierć Jedynego Sprawiedliwego.

W centrum grupy postaci w Ogrodzie Oliwnym są Jezus i Judasz. Tego drugiego widzimy jednak od tyłu, w momencie gdy składa pocałunek na policzku swojego Nauczyciela. Naszą uwagę zwraca natomiast pytający wzrok Jezusa. Wzrok, który spowoduje, że w umyśle zdrajcy pojawi się wyrzut. Żołnierze zdezorientowani mocą jednego tylko zwrotu Jezusa - „Ja Jestem” zachowują rezerwę. Piotr w swej gwałtowności zrywa się do obrony i ucina ucho sługi arcykapłana. Fra Angelico nie przestaje katechizować, swoim malarstwem głosi dobrą nowinę o zbawieniu. Symptomem chwały są liczne drzewa oliwne, symbol zwycięstwa nad złem, grzechem i śmiercią.

Jezus z rozłożonymi rękoma i wzrokiem utkwionym w górze całkowicie i dobrowolnie poddaje się woli Ojca. Cierpienie, którego doświadcza obrazuje kielich goryczy trzymany w dłoniach przez eterycznego anioła. Samotność Jezusa w wymowie obrazu podkreśla czuwający w lewym dolnym rogu obrazu pies – symbol wierności, który zastępuje nieobecnych uczniów – tych którzy nie potrafili czuwać i trwać na modlitwie z Jezusem.