Wzruszająca, pełna napięć, dramatyzmu a jednocześnie napawająca spokojem, czcią i troską scena, została skomponowane piramidalnie. W przedstawieniu grupy Ukrzyżowania, która za pomocą całunu ściąga z krzyża swojego Zbawiciela zastosowano trzy rodzaje wysokości. Postacie znajdują się w strefie górnej, środkowej i dolnej a samo ciało Jezusa przechodzi przez wszystkie te poziomy. Mistrzowski rysunek i barwa ujawniają tu wpływy wielkich włoskich mistrzów, których podziwiał flamandzki artysta i którym z całą pewnością oddaje tutaj hołd.

Osnute tajemnicą, odbywające się w ciemności i ciszy ogrodu Zmartwychwstanie Jezusa, w obrazie weneckiego mistrza wypełnione jest jednocześnie siłą eksplozji oraz zdumienia. Kompozycja sprawia, że gubimy się nie czując pionu ani poziomu. Nad naszymi głowami unosi się, ukazany w skrótach perspektywicznych Chrystus, z szatami rozpostartymi niczym skrzydła anioła. Światłość wydobywająca się spod unoszonego przez aniołów wieka grobu zaskakuje uśpionych żołnierzy. Z dala, o brzasku poranka, do ogrodu zbliżają się kobiety.

Monumentalna, ogromnych rozmiarów, wielowątkowa scena Ukrzyżowania została namalowana w weneckiej Scuola Grande di San Rocco. Krzyż Chrystusa stoi w centrum wydarzeń, na jakie składają się zgiełk związany z krzyżowaniem łotrów, i ustawianiem ich narzędzi tortur, ból i lament uczennic i uczniów Jezusa, rozmowy tłumów, zawziętość grających w kości, obojętność gapiów, odgłosy prychania obecnych tu zwierząt: koni, osłów, wielbłądów, psów. Wszystko to możemy poczuć, niemalże usłyszeć, wpatrując się w doskonały rysunek i mistrzowskie barwy, jakie wyszły spod pędzla weneckiego mistrza.