ដានីយ៉ែល ជាអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់ បានកាន់តួនាទីខ្ពស់មួយនៅក្នុងបាប៊ីឡូន ក្រោមការដឹកនាំរបស់ស្តេចដារីយុស។ មន្ត្រីដទៃទៀតមានចិត្តច្រណែន ហើយបានបោកប្រាស់ស្តេចឲ្យចេញច្បាប់មួយថា គ្មាននរណាអាចអធិស្ឋានទៅនរណាផ្សេងក្រៅពីស្តេចបានរយៈពេល៣០ថ្ងៃ—បើមិនអញ្ចឹង នឹងត្រូវបានបោះចូលរូងសត្វតោ។

ដានីយ៉ែលដឹងពីច្បាប់នោះ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់៣ដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ បុរសដែលច្រណែនបានចាប់គាត់ហើយនាំគាត់មកមុខស្តេច។ ទោះបីស្តេចដារីយុសបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះដានីយ៉ែលក៏ដោយ ស្តេចក៏ត្រូវគោរពច្បាប់ និងបានបញ្ជាឲ្យទាហានបោះដានីយ៉ែលចូលក្នុងរូងសត្វតោ។

យប់នោះ ស្តេចមិនអាចដេកលក់បានឡើយ។ ពេលភ្លឺ ស្តេចបានរត់ទៅរូងសត្វតោ ហើយហៅដានីយ៉ែល។ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ទេវតាមកបិទមាត់សត្វតោ ហើយដានីយ៉ែលមិនបានរងគ្រោះអ្វីឡើយ! ស្តេចមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានឲ្យគេស្រង់យកដានីយ៉ែលចេញ ហើយផ្តន្ទាទោសពួកអ្នកកុហកទ្រង់ទាំងនោះវិញ។

បន្ទាប់មក ស្តេចដារីយុសបានចេញក្រឹត្យថ្មីមួយថា ប្រជាជនទាំងអស់ត្រូវគោរពព្រះជាម្ចាស់របស់ដានីយ៉ែល ដែលជាព្រះដ៏រស់ និងជាព្រះដែលសង្គ្រោះ និងធ្វើការអស្ចារ្យ។ ដានីយ៉ែលបានបន្តទទួលព្រះពរ និងភាពរុងរឿងក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចដារីយុស។

Daniel in the Lions’ Den (Daniel 6)

Daniel, a faithful servant of God, rose to a high position in Babylon under King Darius. Other officials became jealous and tricked the king into making a law that no one could pray to anyone except the king for 30 days—or be thrown into a den of lions.

Though Daniel knew the law, he continued to pray to God three times a day. The jealous men caught him and brought him before the king. Though Darius cared for Daniel, he was forced to obey the law and had Daniel thrown into the lions’ den.

That night, the king couldn’t sleep. At dawn, he rushed to the den and called out to Daniel. God had sent an angel to shut the lions’ mouths, and Daniel was unharmed! Overjoyed, the king had Daniel lifted out and punished his accusers.

Then King Darius issued a new decree declaring that everyone must honor the God of Daniel, the living God who saves and performs wonders. Daniel continued to prosper under Darius’s rule.

បន្ទាប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យប្រជាជាតិបរទេសបានឈ្នះសង្គ្រាមលើពួកគេ។ ពួកបាប៊ីឡូន ដឹកនាំដោយស្តេចនេប៊ូក្នេសា បាននាំយុវជនជាច្រើនចេញពីស្រុកយូដាទៅក្នុងឈ្លើយស្រុកបាប៊ីឡូន រួមទាំងដានីយ៉ែល សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ។ បុរសទាំងបួននេះនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះបានប្រទានប្រាជ្ញា និងដំឡើងពួកគេឲ្យកាន់តួនាទីខ្ពស់នៅក្នុងវាំងរបស់ស្តេច។

ស្តេចនេប៊ូក្នេសាបានសាងសង់រូបព្រះមាសធំមួយ ហើយបញ្ជាឲ្យមនុស្សទាំងអស់ថ្វាយបង្គំវា។ ប៉ុន្តែសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោបានបដិសេធ។ ស្តេចបានខឹងខ្លាំង ហើយបានឱ្យគេបោះពួកគេទៅក្នុងគុកភ្លើង។ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានការពារពួកគេ។ ភ្លើងមិនបានប៉ះពាល់ដល់ពួកគេនោះឡើយ ហើយមានរូបទីបួនម្នាក់ — ដែលស្រដៀងនឹងព្រះបុត្រា — បានបង្ហាញខ្លួនជាមួយពួកគេក្នុងភ្លើង។

ស្តេចដែលភ្ញាក់ផ្អើល បានហៅពួកគេចេញពីគុកភ្លើង ហើយសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់របស់អ៊ីស្រាអែលចំពោះព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់ ។ ស្តេចបានចេញច្បាប់ថ្មីមួយដើម្បីគោរពព្រះជាម្ចាស់ និងបានដំឡើងសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោឲ្យកាន់តួនាទីខ្ពស់ជាងមុននៅក្នុងបាប៊ីឡូន។

The Fiery Furnace (Daniel 1 – 3)

After the people of Israel disobeyed God for many years, He allowed foreign nations to conquer them. The Babylonians, led by King Nebuchadnezzar, took many young men from Judah into captivity, including Daniel, Shadrach, Meshach, and Abednego. These four men remained faithful to God and were given wisdom and high positions in the king’s palace.

King Nebuchadnezzar built a giant golden idol and commanded everyone to bow down to it. Shadrach, Meshach, and Abednego refused. The king angrily threw them into a fiery furnace, but God protected them. The fire did not harm them, and a fourth figure—like the Son of God—appeared with them in the flames.

Amazed, the king called them out and praised the God of Israel for His power. He made a new law to honor God and promoted the three men to even higher positions in Babylon.

ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅហោរាយ៉ូណាសឲ្យទៅកាន់ក្រុងនីនីវេ ដើម្បីព្រមានប្រជាជនឲ្យបំបែកចេញពីវិធីអាក្រក់របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែយ៉ូណាសមិនចង់ទៅទេ ដូច្នេះគាត់បានគេចខ្លួនឡើងនាវាមួយដែលកំពុងទៅទិសបញ្ច្រាស។

ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ភ្លៀងព្យុះដ៏ខ្លាំងមកលើសមុទ្រ ហើយអ្នកជិះនាវាបានរកឃើញថាយ៉ូណាសជាមូលហេតុនៃគ្រោះធម្មជាតិ។ តាមការស្នើសុំរបស់យ៉ូណាស ពួកគេបានបោះគាត់ចូលសមុទ្រ ហើយភ្លៀងព្យុះបានឈប់ភ្លាមៗ។ បន្ទាប់មក ត្រីធំមួយបានហែលមកលេបយ៉ូណាស ហើយគាត់ស្ថិតនៅក្នុងពោះត្រីធំនោះអស់រយៈពេល៣ថ្ងៃ៣យប់ ដោយបានអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះ។

ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជាឲ្យត្រីនោះឱ្យខ្ជាក់យ៉ូណាសចេញនៅលើដីគោក។ លើកនេះ យ៉ូណាសបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះ និងបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងនីនីវេ។ គាត់បានប្រកាសព្រមានប្រជាជនថា ទីក្រុងនឹងត្រូវបំផ្លាញក្នុងរយៈពេល៤០ថ្ងៃ។ ប្រជាជននិងស្តេចរបស់ពួកគេបានប្រែចិត្ត តមអាហារ និងបានអធិស្ឋានសុំសេចក្តីមេត្តា។ ព្រះដែលបានឃើញចិត្តស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ បានអត់ទោសពួកគេ ហើយមិនបានបំផ្លាញទីក្រុងនោះឡើយ។

Jonah and the Great Big Fish (Jonah 1 – 4)

God told the prophet Jonah to go to Nineveh and warn the people to turn from their evil ways. But Jonah didn’t want to go, so he ran away by boarding a ship heading in the opposite direction.

God sent a powerful storm, and the sailors discovered that Jonah was the cause. At Jonah’s request, they threw him into the sea, and the storm immediately stopped. Then, a big fish swallowed Jonah, and he stayed in its belly for three days and nights, praying to God.

God had the fish spit Jonah out onto dry land. This time, Jonah obeyed and went to Nineveh. He warned the people that the city would be destroyed in 40 days. The people and their king repented, fasted, and prayed for mercy. Seeing their sincere hearts, God forgave them and did not destroy the city.