検索キーワード： 著者 "Jerzy Edigey" すべてのカテゴリー

Szajka złodziei od roku plądruje podwarszawskie wsie, brawurowo wywodząc w pole stróżów prawa. Pewnego razu bandyci dokonują kradzieży i zabijają właścicielkę sklepu w Ciechanowie. Do śledztwa włącza się sierżant Chrzanowski. Wiejski glina nie posiada wykształcenia, bardziej niż umysłem kieruje się intuicją i doświadczeniem życiowym, rozbraja poczuciem humoru. Dopiero jego ingerencja zmieni układ sił w rozgrywce między złoczyńcami a Milicją Obywatelską.

Inżynier Wojciechowski wraca z pracy i nie zastaje w domu żony. Natychmiast zgłasza zaginięcie na Milicję, żaląc się, że musiał sam ugotować sobie obiad. Mundurowi nie traktują go poważnie, więc mężczyzna uruchamia prywatne kontakty - dzwoni do swojego przyjaciela, pułkownika Milicji, który wykazuje duże zainteresowania sprawą. Wojskowy podejrzewa, że zaginiona żona może być szpiegiem obcego mocarstwa, w końcu jej mąż jest wysokiej klasy specjalistą od laserów.

Major Kaczanowski próbuje rozwikłać sprawę kradzieży 7 mln, które miały pokryć wypłaty dla robotników z podwarszawskich zakładów. Śledztwo posuwa się opornie, a rzeczywistość przełomu lat 70. i 80. dodatkowo je utrudnia - problem stanowi np. znalezienie części zamiennej dla Fiata 125p. Na szczęście mundurowy nie traci pogody ducha i uroku w relacjach z kobietami. Jerzy Edigey - właściwie Jerzy Waldemar Korycki (1913-1983), prawnik, pisarz, jeden z czołowych twórców tzw. polskiej powieści milicyjnej.

W listopadowy deszczowy wieczór sierżant Stefan Kalisiak wydaje ostatnie dyspozycje pracownikom komisariatu i wychodzi do domu. Noc na warszawskich Bielanach upływa spokojnie, w każdym razie patrole nie notują żadnych wykroczeń. Wtem nad ranem na posterunek wpada przerażona kobieta - na jej posesji, przy żywopłocie leży ciało mężczyzny w milicyjnym płaszczu. Na miejscu potwierdzają się najgorsze przypuszczenia - to sierżant Kalisiak, nieżywy, bez broni. Rozpoczynają się gorączkowe poszukiwania sprawców zbrodni i kradzieży.

Jedno miejsce, wielu mieszkańców i przestępstwo, które rzuca cień podejrzenia na wszystkich. W zakopiańskim ekskluzywnym domu wczasowym "Carlton" dochodzi do kradzieży złotej biżuterii o ogromnej wartości. Poszkodowany jubiler prosi o pomoc lokalnych milicjantów. Do śledztwa zostaje oddelegowany niedoświadczony podporucznik. By go wesprzeć, do Zakopanego przyjeżdża pułkownik Komendy Głównej MO. Mundurowi metodycznie przesłuchują gości i pracowników pensjonatu. Każdy z nich przedstawia własną wersję wydarzeń.

Czterech kolegów napada na bank w Łowiczu i kradnie 4 miliony złotych w banknotach. Po brawurowej i błyskawicznej akcji złodzieje odjeżdżają spokojnie do Warszawy, gdzie rozdzielają się dla bezpieczeństwa. W tym czasie przywódca bandy chowa walizkę z łupem w sobie tylko wiadomym miejscu. Wieczorem złodzieje schodzą się w Lasku Bielańskim, by ustalić podział łupów. Na skutek nieporozumienia wywiązuje się bijatyka, w której ginie szef bandytów. Wraz z nim przepada wiedza na temat miejsca ukrycia pieniędzy. Kto pierwszy odnajdzie łup: złodzieje czy milicja?

Stanisław Wróblewski to spokojny, ułożony mężczyzna - inżynier z wykształcenia, pracownik warszawskiego Biura Projektów, bohater wojenny odznaczony orderem Virtuti Militari. Pewnego dnia na jego biurko trafia książka ze wspomnieniami obozowymi. Na jednym ze zdjęć mężczyzna rozpoznaje siebie w roli kata-esesmana. Postać na fotografii ma tę samą bliznę na twarzy i jest tak łudząco podobna do bohatera, że nawet Zakład Medycyny Sądowej stwierdza, że to on sam.