Send us a text

To jest mój pierwszy odcinek w języku polskim.

Mam nadzieję, że historia, którą się dzielę, poruszy Cię drogi słuchaczu na tyle, byś odnalazł/odnalazła w niej własne odpowiedzi lub wskazówki dla siebie.

W tym odcinku chcę opowiedzieć o tym, co sprawiło, że zdecydowałam się pójść za Chrystusem. W trakcie tej wędrówki zrozumiałam, że podążanie za Nim wymaga codziennego zaangażowania. On jest moim Zbawicielem, przyjacielem i najdoskonalszym przykładem miłości. Wiem, że mnie zna, kocha i przebacza moje słabości. Nie jestem w stanie w pełni pojąć ofiary, jaką złożył za mnie i za każdego z nas, ale wiem jedno – jestem Mu nieskończenie wdzięczna za Jego poświęcenie.

Słowa Benjamina DeHoyos pięknie oddają to, co zrozumiałam wiele lat później i za co dziś jestem ogromnie wdzięczna. Powiedział on:

„Szczęście to stan duszy. Ten radosny stan jest rezultatem prawego życia.

Nikt nie musi czuć się samotny na drodze życia, ponieważ wszyscy jesteśmy zaproszeni, aby przyjść do Chrystusa i być udoskonalonymi w Nim. Szczęście jest celem ewangelii i celem odkupieńczej ofiary dla wszystkich ludzi.”

W Księdze Objawienia 3:20 znajdują się słowa Zbawiciela:

„Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.”

Jakie były twoje doświadczenia samotności lub smutku?

Jak możesz rozpoznać Jego obecność u Twoich drzwi?

Czy wpuścisz Go, gdy puka?

Czy pozwolisz Mu okazać Ci swoją miłość?

Jak możesz zaprosić Chrystusa do swojego życia?

Na zakończenie podzielę się piosenką zatytułowaną „Chrystusie”, napisaną przez wspaniałego poetę Juliana Tuwima, którego bardzo cenię.

www.kasiasmusic.com
www.kasiasfaithjourney.com
https://www.facebook.com/kasiasfaithjourney/