Siedem lat temu, tajemnicze zniknięcie naszej sąsiadki głęboko nas poruszyło. Z początku myśleliśmy, że może po prostu wyjechała, nie informując o tym swoich sąsiadów, czyli nas. Z czasem, gdy jej dom stał opuszczony, a ogród zaniedbany, zaczęliśmy się z żoną poważnie niepokoić. Wspominając to, czuję jednocześnie niepokój związany ze zniknięciem Pani Łucji Kwiecińskiej, bo tak miała na imię, jak i smutek. Smutek nie do opisania, gdyż wtedy nie byłem skazany na samotność. Później śmierć zabrała mi nie tylko żonę, ale również nasze nienarodzone dziecko.

...Wtedy, zamiast usłyszeć wyjaśnienia, omal nie uderzyłem głową o metalową krawędź drzwi. Pociąg zaczął nagle hamować. Wyglądało to na hamowanie awaryjne. Wyjrzałem przez okna w przedziale i korytarzu. Wokół rozciągały się śnieżne pustkowia. Żadnych drzew i krzewów, nie wspominając o zabudowaniach. Wówczas nie pozostało mi żadnego wyjścia jak udać się do załogi pociągu. Miałem do przejścia 6 wagonów. Przechodząc z jednego do drugiego, słyszałem poruszenie i panikę, ale kiedy przekraczałem przedsionek, nie zastawałem po drugiej stronie ani jednej żywej duszy. Skoro ich słyszałem, ale nie widziałem, to skąd te głosy?

Zapraszam do krótkiego opowiadania o tajemniczym mimie. Link do Onkozapisków odc. 1 https://www.youtube.com/watch?v=UFb2ORC20kM&list=PLtj4sLtGdZPGwBrd9zKb4QlT3udOC6ROy