『Reflectie met mijn Schaduw』のカバーアート

Reflectie met mijn Schaduw

Reflectie met mijn Schaduw

著者： Yvonne Padmos
無料で聴く

このコンテンツについて

 Welkom bij Reflectie met mijn Schaduw, de podcast waarin Truus de Theatertroela, een flamboyante ex-actrice met een hart vol dromen en een flat vol stof, haar dagen doorbrengt met hilarische en hartverwarmende gesprekken met haar innerlijke stem, liefkozend haar "Schaduw" genoemd. Truus, ooit een ster in musicals en een legendarische wasmiddelreclame, heeft te lang achter de geraniums gezeten. Nu vult ze haar eenzame dagen met zelfspot, stroopwafels en grootse mijmeringen over het leven, de liefde en een mogelijke comeback.

Luister ook via
https://www.online-radio.nl

Elke aflevering begint met Truus’ theatrale flair – denk aan een zelf gezongen jingle en een overdreven intro alsof ze het podium betreedt. Ze kletst over alledaagse avonturen (zoals een gesprek met de postbode of een strijd met een eigenwijze ficus), maar glijdt moeiteloos naar diepere reflecties over eenzaamheid, ouder worden en het najagen van dromen die net buiten bereik lijken. Met haar kenmerkende mix van humor, nostalgie en een tikkeltje drama voelt Reflectie met mijn Schaduw als een babbel met een excentrieke vriendin die je laat lachen én nadenken. Schuif aan, zet je hoed op, en laat je meeslepen door Truus’ wereld!

Become a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/reflectie-met-mijn-schaduw--6727393/support.Copyright Yvonne Padmos コメディー・パフォーマンスアート スタンドアップショー 社会科学
エピソード
  • Gratis koophuis gekregen!

    Gratis koophuis gekregen!
    2025/09/11
    De hostess, Yvonne Padmos, deelt een korte, introspectieve zelfreflectie over eenzaamheid, een groeiende crisis onder ouderen en mensen met mentale gezondheidsproblemen. Door eenzaamheid te belichten, wil ze bewustzijn creëren over de neurologische en maatschappelijke schade ervan. Eenzaamheid activeert de amygdala, verhoogt cortisolniveaus via de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as en verzwakt het default mode network, wat leidt tot stress, depressie en een kortere levensduur (Cacioppo et al., 2015; Sapolsky, 2004). Dit schaadt niet alleen het individu, maar ook de maatschappij, die haar cohesie verliest zonder empathische verbindingen. Yvonne’s pleidooi voor kleine, menselijke gebaren – zoals een glimlach of gesprek – benadrukt de noodzaak van verbondenheid om de schaduw van eenzaamheid te doorbreken en een menselijkere wereld te bouwen.

    Gastspreker / actress / schrijfster: Yvonne Padmos,
    Stem om mentale gezondheid op de kaart te zetten voor een betere gezondere samenleving.

    Taal: Nederlands

    Become a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/reflectie-met-mijn-schaduw--6727393/support.
    続きを読む 一部表示
    4 分
  • Spruiten

    Spruiten
    2025/09/11
    Truus heeft een bord spruiten voor haar neus en dat is een verhaal op zich! Terwijl ze haar spiegelbeeld tot in detail vertelt over haar culinaire avontuur, van de geur tot de textuur, begint Spiegelbeeld zich af te vragen: waarom spruiten, Truus? Waarom? Een hilarische aflevering over eten, kletsen en de kunst van het overdrijven. Note: U luistert naar een sprankelende interactie tussen Truus de Theatertroele en haar spiegelbeeld, waarin ze haar gedachten en vragen over het leven deelt. Achter de humor en theatraliteit van Truus schuilt een diepere boodschap, geïnspireerd door Yvonne, die al jaren schrijft over de Asch-conformiteitsexperimenten. Deze experimenten tonen hoe mensen zich vaak als "papegaaien" gedragen, klakkeloos conformeren aan de verwachtingen van de massa uit angst om af te wijken. Maar wat gebeurt er als je weigert een papegaai te zijn? Hoe stil en eenzaam kan de wereld aanvoelen wanneer je je eigen "tribe" – een gemeenschap die jouw unieke stem omarmt – niet kunt vinden? In deze podcast wordt deze filosofische vraag met finesse verkend. Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld symboliseert de innerlijke strijd van het individu dat worstelt met authenticiteit in een wereld die conformiteit beloont. Het is een ode aan de moed om trouw te blijven aan jezelf, zelfs als dat betekent dat je alleen staat, verloren in reflectie, met enkel je spiegelbeeld als gesprekspartner. Deze podcast nodigt uit tot introspectie: hoe vinden we betekenis en verbondenheid in een wereld die ons vaak vraagt onze eigenheid op te geven? Yvonne, tevens voice-actrice, kiest bewust voor een monotone stem in deze podcast. Deze sobere toon versterkt de introspectieve en filosofische lading van Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld, en benadrukt de eenzaamheid en stilte van authenticiteit in een conformistische wereld. Deze opnames zijn live en zonder script gemaakt, rechtstreeks vanuit Yvonne’s late avond- of nachtelijke gedachten wanneer de slaap niet komt. De spontane lach die je soms hoort, weerspiegelt de natuurlijke flow van haar gesprek met haar spiegelbeeld, ongefilterd en authentiek. Als ervaren voice-actrice en improvisator, gewend aan last-minute optredens, voelt Yvonne zich thuis in deze vrije vorm. Nog mooier vindt ze het om dit met een publiek te delen. Deze podcast draait niet om perfectie, maar om het delen van iets echts – een moment van reflectie, met een lach of een traan, recht vanuit het moment! In het hier en nu. Niets is zo veranderlijk als de mens – onze gedachten, ons gedachtegoed, onze meningen. Mensen hechten vaak te veel waarde aan woorden zonder te voelen. Yvonne pleit voor een hart-breinverbinding: voel met je hart. Soms is stilte krachtig, maar eenzaamheid omarmen uit angst om niets te mogen delen? Dat kan niet. We zijn mens, gemaakt met wonder van het leven, niet om te oordelen, maar om elkaar te omarmen. Durf vragen te stellen, neem het leven soms wat lichter op. Yvonne lacht vaak om zichzelf, want achteraf denken we allemaal weleens: “Goh, heb ik daar zo zwaar aan getild? Wat maakt het uit!” Over twintig jaar pieker je er niet meer over – haha! De hostess, Yvonne Padmos, deelt een korte, introspectieve zelfreflectie over eenzaamheid, een groeiende crisis onder ouderen en mensen met mentale gezondheidsproblemen. Door eenzaamheid te belichten, wil ze bewustzijn creëren over de neurologische en maatschappelijke schade ervan. Eenzaamheid activeert de amygdala, verhoogt cortisolniveaus via de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as en verzwakt het default mode network, wat leidt tot stress, depressie en een kortere levensduur (Cacioppo et al., 2015; Sapolsky, 2004). Dit schaadt niet alleen het individu, maar ook de maatschappij, die haar cohesie verliest zonder empathische verbindingen. Yvonne’s pleidooi voor kleine, menselijke gebaren – zoals een glimlach of gesprek – benadrukt de noodzaak van verbondenheid om de schaduw van eenzaamheid te doorbreken en een menselijkere wereld te bouwen. Gastspreker / actress / schrijfster: Yvonne Padmos, Stem om mentale gezondheid op de kaart te zetten voor een betere gezondere samenleving. Taal: Nederlands Lieve luisteraars, Met een open hart deel ik iets heel persoonlijks: ik ben van die " kant". Dit is geen makkelijke keuze, maar het is mijn waarheid, en ik voel dat ik dit moet delen, net zoals Truus de Theatertroele haar gedachten met haar spiegelbeeld deelt. Wat ik heb geleerd over liefde, is dat het vaak gepaard gaat met pijn. Maar misschien was die pijn nodig om te ontdekken dat liefde bestaat, soms op manieren die we nooit hadden verwacht. Jarenlang heb ik geen relaties meer gehad na een zeer pijnlijke ervaring. Die pijn heeft sporen achtergelaten, waaronder CPTSS – iets dat vaak wordt weggewuifd als “gewoon een depressie” of “angstaanvallen”. Maar laat me duidelijk zijn: CPTSS is iets anders, iets dat niet altijd gezien wordt, maar een diepe impact heeft. Door deze ervaringen heb ik lang gedacht dat ik nooit meer ...
    続きを読む 一部表示
    2 分
  • PMS

    PMS
    2025/09/11
    Truus heeft last van PMS en dat laat ze iedereen weten – vooral haar spiegelbeeld. Maar Spiegelbeeld is het chagrijnige geklaag zat en stuurt Truus naar haar vriendin. Probleem? Die heeft ook PMS! Wat volgt is een hilarische chaos van stemmingswisselingen, overdreven drama en een spiegelbeeld dat snakt naar rust. Een aflevering die elke PMS’er zal herkennen! Note: U luistert naar een sprankelende interactie tussen Truus de Theatertroele en haar spiegelbeeld, waarin ze haar gedachten en vragen over het leven deelt. Achter de humor en theatraliteit van Truus schuilt een diepere boodschap, geïnspireerd door Yvonne, die al jaren schrijft over de Asch-conformiteitsexperimenten. Deze experimenten tonen hoe mensen zich vaak als "papegaaien" gedragen, klakkeloos conformeren aan de verwachtingen van de massa uit angst om af te wijken. Maar wat gebeurt er als je weigert een papegaai te zijn? Hoe stil en eenzaam kan de wereld aanvoelen wanneer je je eigen "tribe" – een gemeenschap die jouw unieke stem omarmt – niet kunt vinden? In deze podcast wordt deze filosofische vraag met finesse verkend. Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld symboliseert de innerlijke strijd van het individu dat worstelt met authenticiteit in een wereld die conformiteit beloont. Het is een ode aan de moed om trouw te blijven aan jezelf, zelfs als dat betekent dat je alleen staat, verloren in reflectie, met enkel je spiegelbeeld als gesprekspartner. Deze podcast nodigt uit tot introspectie: hoe vinden we betekenis en verbondenheid in een wereld die ons vaak vraagt onze eigenheid op te geven? Yvonne, tevens voice-actrice, kiest bewust voor een monotone stem in deze podcast. Deze sobere toon versterkt de introspectieve en filosofische lading van Truus’ dialoog met haar spiegelbeeld, en benadrukt de eenzaamheid en stilte van authenticiteit in een conformistische wereld. Deze opnames zijn live en zonder script gemaakt, rechtstreeks vanuit Yvonne’s late avond- of nachtelijke gedachten wanneer de slaap niet komt. De spontane lach die je soms hoort, weerspiegelt de natuurlijke flow van haar gesprek met haar spiegelbeeld, ongefilterd en authentiek. Als ervaren voice-actrice en improvisator, gewend aan last-minute optredens, voelt Yvonne zich thuis in deze vrije vorm. Nog mooier vindt ze het om dit met een publiek te delen. Deze podcast draait niet om perfectie, maar om het delen van iets echts – een moment van reflectie, met een lach of een traan, recht vanuit het moment! In het hier en nu. Niets is zo veranderlijk als de mens – onze gedachten, ons gedachtegoed, onze meningen. Mensen hechten vaak te veel waarde aan woorden zonder te voelen. Yvonne pleit voor een hart-breinverbinding: voel met je hart. Soms is stilte krachtig, maar eenzaamheid omarmen uit angst om niets te mogen delen? Dat kan niet. We zijn mens, gemaakt met wonder van het leven, niet om te oordelen, maar om elkaar te omarmen. Durf vragen te stellen, neem het leven soms wat lichter op. Yvonne lacht vaak om zichzelf, want achteraf denken we allemaal weleens: “Goh, heb ik daar zo zwaar aan getild? Wat maakt het uit!” Over twintig jaar pieker je er niet meer over – haha! De hostess, Yvonne Padmos, deelt een korte, introspectieve zelfreflectie over eenzaamheid, een groeiende crisis onder ouderen en mensen met mentale gezondheidsproblemen. Door eenzaamheid te belichten, wil ze bewustzijn creëren over de neurologische en maatschappelijke schade ervan. Eenzaamheid activeert de amygdala, verhoogt cortisolniveaus via de hypothalamus-hypofyse-bijnier-as en verzwakt het default mode network, wat leidt tot stress, depressie en een kortere levensduur (Cacioppo et al., 2015; Sapolsky, 2004). Dit schaadt niet alleen het individu, maar ook de maatschappij, die haar cohesie verliest zonder empathische verbindingen. Yvonne’s pleidooi voor kleine, menselijke gebaren – zoals een glimlach of gesprek – benadrukt de noodzaak van verbondenheid om de schaduw van eenzaamheid te doorbreken en een menselijkere wereld te bouwen. Gastspreker / actress / schrijfster: Yvonne Padmos, Stem om mentale gezondheid op de kaart te zetten voor een betere gezondere samenleving. Taal: Nederlands Lieve luisteraars, Met een open hart deel ik iets heel persoonlijks: ik ben van die " kant". Dit is geen makkelijke keuze, maar het is mijn waarheid, en ik voel dat ik dit moet delen, net zoals Truus de Theatertroele haar gedachten met haar spiegelbeeld deelt. Wat ik heb geleerd over liefde, is dat het vaak gepaard gaat met pijn. Maar misschien was die pijn nodig om te ontdekken dat liefde bestaat, soms op manieren die we nooit hadden verwacht. Jarenlang heb ik geen relaties meer gehad na een zeer pijnlijke ervaring. Die pijn heeft sporen achtergelaten, waaronder CPTSS – iets dat vaak wordt weggewuifd als “gewoon een depressie” of “angstaanvallen”. Maar laat me duidelijk zijn: CPTSS is iets anders, iets dat niet altijd gezien wordt, maar een diepe impact heeft. Door deze ervaringen heb ik ...
    続きを読む 一部表示
    8 分
まだレビューはありません