Wydianne is in haar 17e levensjaar voor het eerst mee geweest naar de WJD@home, het thuisprogramma van de WereldJongerenDagen van de katholieke kerk. Dat zette haar gelovige ontwikkeling pas echt in beweging. Ze ontdekte de biecht en de aanbidding en ervaarde hoe het is om met andere jongeren de rozenkrans te bidden. Deze Indische jongere noemt zichzelf devoot, omdat ze “Jezus zoveel als mogelijk is wil volgen.” Medestudenten vinden haar geloof niet gek, maar interessant, en ze vertelt er openhartig over. Dat maakt deze aflevering ook bijzonder om naar te luisteren: iemand die over Gods goedheid en barmhartigheid spreekt alsof het dagelijkse kost is (terwijl het dat voor haar – naar eigen zeggen- niet is).

Rayvano is student geschiedenis. Maar hij zoekt ook naar de drijfveren om goed om te gaan met het klimaat. Hij citeert de pas overleden Paus Franciscus die zijn brief Laudato si aan de schepping, en onze verantwoordelijkheid daarvoor, wijdde. Rayvano zou activistisch kunnen worden, maar “er heeft nog niemand gezegd: “Ga mee naar de snelweg om te blokkeren.” Hij bespeurt best wel veel ‘lauwheid’ bij gelovige mensen. Over de klimaatcrisis zegt hij: “Logisch dat we er iets mee moeten.” Een mooi gesprek over geloven met het hoofd, maar ook hoe het handen en voeten krijgt.

Angelina kon met haar oma dieper in gesprek gaan dan met haar ouders. Oma woonde tot voor kort naast haar en heeft haar meegenomen naar de kerk. Daar hoorde ze ‘moeilijke woorden’, die oma dan uitlegde. Maar vooral vond ze daar haar ‘thuis’: “Het was een gevoel van: je mag hier zijn. Ze werd er rustig van, net zoals bij haar oma. En men kende haar naam! Oma zong bij het parochiekoor, nu zingt Angelina sinds kort bij het jongerenkoor van haar parochie. Een levendig gesprek met een puber die ‘zen’ wordt bij haar oma.