Στην Αμφίβολο Ζωή (περίπου 1870), ο Εμμανουήλ Ροΐδης αποτυπώνει, με την ειρωνεία και το οξύ του πνεύμα, έναν από τους πιο σκοτεινούς φόβους της εποχής: τον πρόωρο ενταφιασμό.

Οι γιατροί διέθεταν πενιχρά και αβέβαια μέσα· ... καθρεφτάκια μπροστά-στο-στόμα, ... απουσία σφυγμού, θόλωση των οφθαλμών, ακαμψία των μελών. Σημάδια που άλλοτε παρέπεμπαν σε θάνατο και άλλοτε σε λήθαργο ή υποθερμία. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των «ασύλων αμφιβόλου ζωής», κτιρίων όπου τοποθετούσαν τους νεκροφανείς με ένα κουδούνι στο χέρι, μήπως και η σιωπηλή σπίθα της ζωής ξαναφουντώσει.

Η ιατρική δεν είχε ακόμη ξεκαθαρίσει το όριο μεταξύ ζωής και θανάτου· το σκοτάδι της άγνοιας γέννησε πλήθος ιστοριών: ανθρώπους που τάφηκαν ζωντανοί, που ανένηψαν πάνω στην πυρά ή στο τραπέζι της ανατομίας. Ο θάνατος, τότε, δεν ήταν ποτέ βέβαιος προτού εμφανισθεί η σήψη.

Το δωρεάν ηλεκτρονικό βιβλίο, θα το βρείτε στην ιστοσελίδα της Practitioners' book Avenue LLP, practibooks.co.uk

Το Παράπονον του Νεκροθάπτου του Εμμανουήλ Ροΐδη (1895) αποτελεί ένα από τα λιγότερο γνωστά αλλά πιο επίκαιρα διηγήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Μέσα από την τραγική εξομολόγηση του Αργύρη Ζώμα —ενός ξεπεσμένου αγρότη και ψαρά που κατέληξε νεκροθάπτης στην Αθήνα— ο Ροΐδης σατιρίζει την πολιτική διαφθορά, την κοινωνική αδικία και την αδιαφορία της εξουσίας απέναντι στους αδύναμους.

Με ύφος που συνδυάζει ρεαλισμό, ειρωνεία και σκοτεινή γοητεία, ο συγγραφέας πλάθει μια αφήγηση που είναι ταυτόχρονα προσωπική τραγωδία και κοινωνικό σχόλιο. Το έργο πλαισιώνεται από εισαγωγικά σχόλια του Τομάζο Παγώνη, τα οποία φωτίζουν την εποχή, τη ζωή του Ροΐδη και τη διαχρονική σημασία του έργου.

Πικρό, σαρκαστικό αλλά και βαθιά ανθρώπινο, το Παράπονον του Νεκροθάπτου δεν ανήκει μόνο στο παρελθόν· αντηχεί διαχρονικά, μιλώντας για την αιώνια πάλη του ανθρώπου απέναντι στην αδικία και την εγκατάλειψη.

📖 Αυτό το audiobook, με σχόλια του Τομάζο Παγώνη, προσφέρεται δωρεάν για να ξανασυστηθεί στο κοινό ένα σπουδαίο αλλά παραγνωρισμένο έργο της ελληνικής λογοτεχνίας.