Dit is de 4e van een serie van vijf afleveringen waarin ik de bekende top vijf van Bronnie Ware met je doorneem waar mensen spijt van hebben op hun sterfbed.

Deze aflevering gaat over spijt nummer 2: Had ik maar niet zo hard gewerkt.

Hard werken klinkt als iets om trots op te zijn. En vaak is dat ook zo. Totdat je eerlijk durft te kijken naar wat het je kost.

In deze aflevering neem ik je mee naar hoe werk langzaam je identiteit kan worden. En waarom druk zijn zo veilig voelt. Vooral voor mensen met een hoge mate van verantwoordelijkheidsgevoel en ambitieniveau.

En vandaag de dag is het niet alleen werk, maar ook onze schermtijd die ons uit verbinding houdt. Met anderen, maar vooral ook met onself.

En ik spreek uit ervaring he. Ik ben ook jarenlang prat geweest op het feit dat ik altijd 'aan' stond. Ontleende daar veel waarde uit. Hard werken was ook voor mij een manier om mezelf te bewijzen.

Ik heb het over dopamine, over overleven, over waarom rust zo ongemakkelijk kan voelen. En over wat er onder prestatiedrang schuilgaat als je even stopt met rennen. Ook leg ik met liefde uit hoe hypnotherapie kan helpen om het systeem onder dit gedrag tot rust te brengen.

Deze aflevering is geen pleidooi voor minder ambitie. Wel een uitnodiging om opnieuw te voelen waar je eigenlijk zo hard naartoe werkt.

Dit is de 3e van een serie van vijf afleveringen waarin ik de bekende top vijf van Bronnie Ware met je doorneem: waar mensen spijt van hebben op hun sterfbed.

Wat levert het je op? Voor inzichten die nú al kunnen voorkomen dat jij straks hetzelfde denkt.

Deze aflevering gaat over spijt nummer 3: Had ik maar de moed gehad om mijn gevoelens te uiten.

Waarom vinden zoveel mensen het moeilijk om te zeggen wat er vanbinnen leeft? Niet omdat ze geen gevoel hebben — maar omdat ons brein liever kiest voor veiligheid dan voor verbinding.
Dus slikken we dingen weg.
Doen we stoer.
Worden we boos terwijl er eigenlijk pijn zit.
Of we spelen de rol van de onverstoorbare professional, terwijl er van alles tintelt onder de oppervlakte.

In deze aflevering kijk ik naar wat er gebeurt als je je gevoelens wegdrukt — in je lijf, in je relaties, in je werk. En ik neem je mee in hoe je brein dit allemaal 'handig' probeert op te lossen, terwijl het op termijn niets oplevert.

Inclusief een kleine oefening de je verrassend veel kan opleveren...

Benieuwd wat het je brengt.

Dit is de tweede van een serie van vijf afleveringen waarin ik langs de bekende top vijf van Bronnie Ware ga: de spijt die mensen uitspreken wanneer ze aan het einde van hun leven terugkijken.

Geen zware kost — wél eerlijke inzichten die precies nú relevant zijn.

Deze aflevering nummer 4:Had ik mij vrienden maar meer gekoesterd.

Hoe kan het dat vriendschappen die ooit vanzelfsprekend waren, toch naar de achtergrond verdwijnen?
Niet door ruzie of conflicten, maar simpelweg omdat het leven ertussen schuift.

Dit vierde inzicht gaat precies daarover: het besef dat je mensen mist die je nooit bewust hebt losgelaten.

In deze aflevering kijk ik naar wat vriendschap eigenlijk met je doet — in je brein, in je systeem, in je gevoel. En waarom een gebrek eraan vaak meer impact heeft dan je denkt. Ik onderzoek waarom ons brein andere dingen prioriteit geeft boven vriendschap, en hoe verschillende levensfases relaties kunnen laten verwateren.

En als jij dit inzicht niet wilt bewaren voor je sterfbed, maar er nú iets aan wilt hebben, geef ik je een oefening mee die meer kan openen dan je misschien verwacht.

Benieuwd wat het je oplevert.