Η Άντα ενώ μεγάλωσε σε ένα σπίτι με δύο πολύ δυναμικές γυναίκες, τη μητέρα και τη γιαγιά της, της έλειπε η ανδρική παρουσία, αυτή του πατέρα της, λόγω του χωρισμού των γονιών της, πράγμα που ένιωσε ως έλλειψη, μετέπειτα στη ζωή της. Για ερωτική της σχέση δεν έχει πάει ποτέ σε ψυχοθεραπευτή.

Για όλα τα άλλα ναι. Της έχει κοστίσει πολύ το γεγονός ότι δεν μπορούσε να θέσει όρια, ενώ στα 40 της χρόνια, κατάλαβε ότι είναι «εντάξει» να μην ταιριάζει με όλους το οποίο έδρασε πολύ απελευθερωτικά. Θεωρεί πως ο γάμος είναι project και πως η ίδια απελευθερώθηκε μετά το γάμο διότι ήταν για εκείνη μια μορφή επιβεβαίωσης την οποία τελικά χρειαζόταν. Θεωρεί, πως μπορεί να μην ήρθε σε αυτή τη ζωή για να κάνει παιδιά.

Η Βαλέρια μεγάλωσε μέσα σε πολλά στερεοτυπικά κουτάκια. Χωρίς να μπορεί να προσάψει με σαφήνεια ευθύνες στους γονείς της, αναγνώρισε μεγαλώνοντας πως όλοι κάνουν λάθη, άθελά τους και αποφάσισε να κοιτάξει το μέσα της στην ηλικία των 40 της ετών, διότι ένιωθε κενή.

Ενώ βίωσε μια πολύ όμορφη εγκυμοσύνη, μετά τη γέννηση του γιού της, βίωσε μια πολύ σκοτεινή περίοδο, εκείνη της επιλόχειου κατάθλιψης όπου κανείς δεν μπορούσε να την καταλάβει, ούτε το επέτρεπε η ίδια. Δεν επέτρεψε ούτε να φανεί και δεν ζήτησε και βοήθεια.

Ο πατέρας του παιδιού της σήκωσε τα χέρια ψηλά όταν γεννήθηκε το μωρό, λάθος που παραδέχτηκε μετέπειτα στην ίδια. Ήταν μια πολύ σωστή μητέρα, όπως εξομολογείται η ίδια χωρίς όμως να αντλεί χαρά από αυτό κατά τη διάρκεια της επιλόχειου κατάθλιψης και μάλιστα αυτό το τραυματικό βίωμα ήθελε να το «διορθώσει», με την επιθυμία να φέρει στον κόσμο και άλλα παιδιά, πράγμα το οποίο δεν έγινε διότι με τον τωρινό της σύντροφο, ναι μεν υπήρχε η πρόθεση αλλά δεν θέλησε να μπει σε διαδικασία εξωσωματικών και δεδομένης της ηλικίας της δεν ήθελε να ρισκάρει στο να δημιουργήσει θέμα υγείας στο μελλοντικό της παιδί, ή στην ίδια.

Η Ζέτα Δούκα, σε αυτήν την κουβέντα, προχωρά σε μια εξομολόγηση που αφορά στην ψυχή, το σώμα, την έλλειψη αγάπης που βίωσε ως παιδί και το κακό που έκανε στον εαυτό της, τόσο στο σώμα της όσο και στο μέσα της, βαδίζοντας στους σκοτεινούς δρόμους των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής. Στα 15 της μπήκε στον λαβύρινθο των συγκεκριμένων εθισμών και βγήκε στα 26. Μετά από ένα βίαιο βουλιμικό επεισόδιο αποφάσισε πως θα τραβήξει την πρίζα σε αυτό που βίωνε.

Στα 40 της, μπόρεσε πλήρως να απολαύσει το φαγητό της, ενώ σήμερα έχοντας περάσει και ξεπεράσει τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, αναγνωρίζει πως όλα τα πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους για να μπορέσουν να γίνουν κομμάτι του παρελθόντος. Μιλά με υπερηφάνεια για το δεύτερο «παιδί» της, το Κέντρο Ημέρας «ΑΝΑΣΑ» που φυσικά στόχο έχει να προλάβει κάθε άτομο που νοσεί από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής προτού να είναι πολύ αργά.

Η Ιλένια μπήκε από πολύ μικρή στο χώρο του modeling και αυτό δεν ήταν δική της επιλογή και απόφαση. Εξαιτίας αυτού, η σχέση με το σώμα της διαμορφώθηκε με τρόπους που η ίδια δεν μπορούσε να ελέγξει.

Προσπαθώντας να αποδεχτεί την εικόνα της, μπήκε στη ζωή της ο χώρος του θεάματος όπου εκεί ήταν το τελειωτικό χτύπημα σε ό,τι αφορά το σωματικό της βάρος, πράγμα το οποίο την οδήγησε στο να διαβεί το κατώφλι της Νευρικής Ανορεξίας με την οποία έχει φλερτάρει αρκετά. Η κατανόηση της έννοιας «απόλαυση» ήρθε αργά και με δόσεις στη ζωή της. Σήμερα, πατά γερά στα πόδια της, περνώντας πολύ δυνατά μηνύματα σε σχέση με την αποδοχή εαυτού.

Η Ιωάννα στοιχειώθηκε, μεγαλώνοντας, από την αυστηρότητα του πατέρα της. Αυτό την συνόδευε για αρκετά χρόνια. Δεν μπόρεσε ποτέ να ντυθεί όπως τα άλλα παιδιά, στη συνέχεια πρόσεχε πάρα πολύ την εμφάνισή της για να μην δοθούν λανθασμένα δικαιώματα σε τρίτους και ως έφηβη ένιωθε πως πρέπει να απολογηθεί για το σώμα της.

Έχει κριθεί πολλάκις, για το ντύσιμό της και μάλιστα έχει δεχθεί αρκετά προσβλητικά σχόλια και παρατηρήσεις από υψηλά ιστάμενα στελέχη κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής της καριέρας. Η εγκυμοσύνη ήταν μια μοναχική συνθήκη τόσο στην πράξη αλλά και σε σχέση με την επαφή που είχε η ίδια με το σώμα της και τις αλλαγές που έφερε αυτή η νέα κατάσταση. Σήμερα, πιο δυνατή από ποτέ, θαυμάζει την κόρη της η οποία αποτελεί πηγή έμπνευσης για εκείνη, ούσα ισχυροποιημένη πιο πολύ από ποτέ λόγω της μητρότητας.

Η Νατάσσα στο σπίτι που μεγάλωσε, διδάχθηκε να προσέχει την εικόνα και την εμφάνισή της, ως «όπλο» για να μην κριθεί από άλλους αλλά και ως είδος « αυτοσεβασμού». Για πολλά χρόνια ένιωθε πως δεν ανήκε και πως τα παιδικά της χρόνια τα βίωσε ως ενήλικη.

Πάντοτε είχε την ανάγκη να υπερασπίζεται τους άλλους και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που κληρονόμησε από την οικογένειά της. Μεγάλωσε χωρίς ντροπή και ήεξρε πολύ καλά ποια ήταν. Έχει κριθεί αμέτρητες φορές τόσο για την εμφάνιση όσο και για τις απόψεις της αλλά πάντοτε στεκόταν στο κέντρο της.

Δεν πρόσεχε τον εαυτό της και το σώμα της μέχρι που μια αναστάτωση στα γυναικολογικά της στάθηκε η αφορμή για να ανακαλύψει πως έχει λεμφοίδημα και από εκεί και πέρα έθεσε την υγεία και την αυτοφροντίδα σε πρώτο πλάνο.

Real Talks For Real Bodies: Σε μία νέα σειρά vidcast στο Queen.gr και στο πλαίσιο του αφιερώματος «Bodies», η Άριελ Κωνσταντινίδη μιλάει στη Δάφνη Καραβοκύρη για την εγκυμοσύνη της μετά τα 50 καταρρίπτοντας τα στερεότυπα.

H κα. Μαρίνα Κακαντούση, Τεχνολόγος Απεικονιστικού των διαγνωστικών κέντρων Affidea, μιλά στην Έλενα Μπουζαλά σε ένα Real Talk για τη μαστογραφία, με την ευγενική υποστήριξη των διαγνωστικών κέντρων Affidea.