மறுமையில் சிபாரிசு (ஷபாஅத்) குறித்த குழப்பங்களுக்கான விளக்கம்

மறுமையில் சிபாரிசு (ஷபாஅத்) குறித்து நிலவும் குழப்பங்களுக்கான தெளிவான விளக்கம் இப்பகுதியில் அளிக்கப்பட்டுள்ளது.

சில குர்ஆன் வசனங்கள் மறுமையில் சிபாரிசே இல்லை என்று கூறுகின்றன; ஆனால், வேறு சில வசனங்களோ அல்லாஹ்வின் அனுமதி பெற்றால் மட்டுமே சிபாரிசு உண்டு என்கின்றன. இந்த இரு கருத்துகளுக்கும் இடையிலான உண்மையான விளக்கம் என்ன?

ரசூல் (ஸல்) அவர்கள் தம் அன்பு மகள் ஃபாத்திமாவிடம், "அல்லாஹ்வின் முன்னிலையில் உனக்காக என்னால் எதையும் செய்ய முடியாது" என்று ஏன் எச்சரித்தார்கள்?

"சிபாரிசின் முழு அதிகாரமும் அல்லாஹ்வுக்கே சொந்தம்" (அல் குர்ஆன் 39:44) என்ற அடிப்படை உண்மையை உணருங்கள். அவ்வாறிருக்க, பெரியார்களிடம் சிபாரிசு கேட்பது ஏன் மார்க்கத்தில் அனுமதிக்கப்படவில்லை?

சிபாரிசு என்பது வெறும் 'தேர்ச்சி' (Pass mark) பெறுவதைப் போன்றதா? அல்லது நற்காரியங்கள் (அமல்கள்) மூலம் உயர்ந்த அந்தஸ்தை அடைவதே உண்மையான இலக்கா?

சிபாரிசின் எதார்த்த நிலை மற்றும் அதன் உண்மையான நோக்கம் குறித்து இப்பகுதி விரிவாக ஆய்வு செய்கிறது.

மறைவானதை (கைப்) அறியும் சக்தி யாருக்கு உள்ளது? ஏகத்துவக் கொள்கையிலிருந்து மக்கள் விலகிச் செல்வதற்குக் காரணமாக இருக்கும் மறைவான விஷயங்களைப் பற்றிய தவறான நம்பிக்கைகளை இந்த உரை ஆராய்கிறது.

மலக்குகள், ஜின்கள், ஏன் நபிமார்கள் கூட தங்களுக்கு முன்னால் நிகழ்பவற்றை மட்டுமே அறிய முடியும் என்பதை ஆதாம் (அலை), சுலைமான் (அலை), யூசுப் (அலை) ஆகியோரின் சம்பவங்கள் மூலம் குர்ஆன் எவ்வாறு தெளிவுபடுத்துகிறது? குறிப்பாக, ஜின்கள் பலம் மிக்கப் படைப்பாக இருந்தும், சுலைமான் நபி (அலை) மரணமடைந்ததை அறியாமல் கட்டுமானப் பணியைத் தொடர்ந்த சம்பவம், மறைவான அறிவு அவர்களுக்கு இல்லை என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

மேலும், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களே, "மறைவான செய்திகளை நான் அறிய மாட்டேன்" என்று சொல்லுமாறு அல்லாஹ் கட்டளையிட்டதன் பொருள் என்ன?

மறைவானது அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே உரியது என்ற புரிதலை ஏற்படுத்தும் இந்த பகுதி, தர்கா வழிபாட்டுக்கு அடிப்படையாக இருக்கும் தவறான நம்பிக்கையின் அபாயங்கள் குறித்து தெளிவுபடுத்துகிறது.

இந்த அத்தியாயம், அவுலியாக்கள் (நல்லடியார்கள்) தங்களுக்கு இருக்கும் 'கராமத்' (அற்புதம்) மூலம் ஏன் உதவி செய்ய முடியாது? என்ற வாதத்தை மையமாக வைத்து அமைந்தது. இறந்தவர்களை அழைப்பவர்கள் மற்றும் தர்காக்களில் பிரார்த்தனை செய்பவர்கள், இதற்கு ஆதாரமாக நபிமார்கள் நிகழ்த்திய மிகச் சில அற்புதங்களைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர்.

எனினும், நபிமார்கள் மூலமாக அற்புதங்கள் நிகழ்ந்தது உண்மை என்றாலும், அவர்கள் அடி வாங்கினார்கள், நோய்வாய்ப்பட்டார்கள், துன்பங்களுக்கு ஆளானார்கள்—அவர்கள் சாதாரண மனிதர்களாகவே வாழ்ந்தார்கள்.

இறை அனுமதி இல்லையேல் அற்புதம் இல்லை:

நபிமார்கள் நிகழ்த்திய அற்புதங்கள் கூட, அவர்களின் சுய விருப்பத்தின் பேரில் நடந்ததில்லை. மாறாக, எந்த ஒரு தூதருக்கும் அல்லாஹ்வுடைய அனுமதி இன்றி எந்த அற்புதத்தையும் கொண்டு வர முடியாது. மூஸா நபிக்குக் கடல் பிளந்ததும், கைத்தடி பாம்பாக மாறியதும், அல்லாஹ்வுடைய உத்தரவு (வஹி) வந்த பின்னரே நிகழ்ந்தன. நபி (ஸல்) அவர்களிடமே அற்புதங்களை எதிரிகள் கேட்டபோது, அவர்களால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை என்று குர்ஆன் தெளிவுபடுத்துகிறது.

மேலும், அற்புதங்கள் நிகழ்த்துவது இறைநேசரைத் தீர்மானிக்கும் அளவுகோல் அல்ல, ஏனெனில் ஷைத்தான் மற்றும் தஜ்ஜால் (Anti-Christ) போன்றவர்களும் மனித சக்திக்கு அப்பாற்பட்ட காரியங்களைச் செய்ய முடியும் என்று ஆதாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.

அற்புதங்களை நிகழ்த்தும் வல்லமை அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே சொந்தமானது. எனவே, நல்லடியார்களின் கராமத்தை வைத்து அவர்களிடம் உதவி தேடுவது மார்க்கத்தில் இடமற்றது என்று இந்த அத்தியாயம் முடிக்கிறது.

முஸ்லிம் சமுதாயத்தில் மத்தியிலே நுழைந்துவிட்ட பல தெய்வக் கொள்கை (ஷிஃர்க்) மற்றும் தர்கா வழிபாடுகளின் விளைவுகள் குறித்து இந்த உரையில் ஆய்வு செய்யப்படுகிறது. மகான்கள் பெயராலும், பெரியார்கள் பெயராலும் இறந்து போனவர்களிடம் மக்கள் குழந்தைகளைத் தரவும், வறுமையைப் போக்கவும், செல்வத்தை வழங்கவும் கோரிக்கைகளை முன்வைக்கின்றனர்.

இணைவைத்தல் (ஷிஃர்க்) என்பது அல்லாஹ் மன்னிக்கவே மாட்டான் என்று சொல்லப்பட்ட மிகப்பெரிய பாவம் ஆகும், இது ஏற்கனவே செய்த நல்லறங்களையும் நாசமாக்கி, நிரந்தரமான நரகத்திற்கு இட்டுச் செல்லும்.

ஒரு மனிதர் நல்லடியார் அல்லது அல்லாஹ்வின் நேசர் (அவுலியா) என்று தீர்மானிக்கும் அதிகாரம் யாருக்கு உண்டு? இறை அச்சம் (தக்குவா) உடையவர்களே அல்லாஹ்வின் நேசர்கள் என்று குர்ஆன் கூறுகிறது (யூனுஸ் 62, 63; அன்பால் 34, 35). இறையச்சம் உள்ளம் சார்ந்தது என்பதால், அந்த நபருக்கும் அல்லாஹ்வுக்கும் மட்டுமே அது தெரியும்.

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களுக்கே இல்லாத அதிகாரத்தை (யார் நல்லவர், யார் கெட்டவர், யார் முனாஃபிக் என்று முடிவு செய்வது) சமுதாயம் எடுத்துக்கொள்வது எப்படி தவறு? ஹதீஸ் ஆதாரங்கள் (சஹீஹுல் புகாரி, முஸ்லிம்) மூலம், ஒருவரின் உள்ளத்தை நாம் அறிய முடியாது என்ற அடிப்படை விவாதிக்கப்படுகிறது.

போதைக்கு அடிமையானவர்களை (பீடி மஸ்தான்) அல்லது மிருகங்களை (யானை, பாம்பு) அவுலியாவாக நம்புவது போன்ற மூடநம்பிக்கைகள் ஏன் அடிப்படைகளே தப்பானவை என்று குர்ஆன் மற்றும் ஹதீஸ் ஒளியில் விளக்கப்படுகிறது.

இந்த அத்தியாயம், இறந்துபோனவர்கள் அல்லது மகான்களைப் பிரார்த்திப்பது போன்ற செயல்களை நியாயப்படுத்த சிலர் பயன்படுத்தும் உலகியல் உதாரணங்களை கடுமையாக விமர்சிக்கிறது.

இத்தகைய உதாரணங்கள் (பிரதமரைக் காண புரோக்கர்கள், நீதிபதியைக் காண வக்கீல்கள், அல்லது மின்சாரத்தை ஒழுங்குபடுத்த டிரான்ஸ்பார்மர் போன்றவை) மார்க்கத்தில் ஆதாரமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படாது.

இதற்கு முக்கியக் காரணங்கள்:

1. அல்லாஹ்வை ஒப்பிடுவது பாவம் (ஷிர்க்): அல்லாஹ்வுக்கு நிகர் யாரும் இல்லை (லைச கமிஸ்லி சைன்). அல்லாஹ்வை ஒரு முதலமைச்சர், நீதிபதி அல்லது மின்சாரத்துடன் ஒப்பிட்டு உதாரணம் காட்டுவது மார்க்கத்தில் அனுமதி இல்லை.

2. அல்லாஹ்வின் அளவற்ற அறிவு: உலகியல் அதிகாரிகள் அல்லது நீதிபதிகளுக்கு ஒரு மனுதாரரைப் பற்றித் தெரியாததால் புரோக்கர்கள் தேவைப்படலாம். ஆனால், படைத்த அல்லாஹ்வுக்கு எல்லாமே தெரியும்; அவர் எல்லாரையும் அறிந்திருப்பதால், எந்த ஒரு இடைத்தரகரும் (Auliya) தேவையில்லை.

3. மார்க்க ஆதாரம்: மார்க்கத்தை நிலைநாட்டுவதற்கு குர்ஆன் மற்றும் நபி (ஸல்) அவர்களின் போதனை மட்டுமே ஆதாரம்; உதாரணங்கள் அல்ல.

இந்த அத்தியாயம் ஏகத்துவக் கொள்கை (Monotheism) மற்றும் பல கடவுள் நம்பிக்கையின் (Polytheism) தர்க்கரீதியான வாதங்களை விவாதிக்கிறது.

முக்கியச் சாரம்:

• பிரகடனம்: கடவுள் ஒருவரே (குல் ஹு அல்லாஹ் அஹத்).
• தர்க்க வாதம்: உலகை சீராக நிர்வகிக்க ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடவுள்கள் (சம அந்தஸ்தில்) இருந்திருந்தால், இந்த வானங்களும் பூமியும் சேர்ந்து சீர்கெட்டு நாசமாகி இருக்கும். உலகின் துல்லியமான இயக்கம் (சூரிய கிரகணம் கணிப்பது போல) ஒரே ஒருவன் நிர்வாகம் செய்வதையே நிரூபிக்கிறது.
• சமூகப் பயன்: ஒரே கடவுள் நம்பிக்கை மட்டுமே அனைத்து மனிதர்களிடையேயும் உலகளாவிய சகோதரத்துவத்தையும் சமத்துவத்தையும் உருவாக்கும்.
• அபாய எச்சரிக்கை: ஏகத்துவத்தைப் பேசும் முஸ்லிம் சமுதாயத்திற்குள்ளேயே இன்று, பிறரைப்போலவே பல தெய்வ வழிபாட்டுச் செயல்பாடுகள் (செத்தவர்களை/பொருட்களை வணங்குதல்) புகுந்துள்ளன.

தர்கா வழிபாடு மற்றும் கபுரு ஜியாரத்தின் உண்மையான நோக்கம்

இஸ்லாமிய மார்க்கத்தில் வலியுறுத்தப்பட்ட கபுரு ஜியாரத் குறித்து சிலர் முன்வைக்கும் தவறான புரிதல்களுக்கு இந்தத் தொடர் தெளிவான விளக்கமளிக்கிறது. பெரியார்களிடத்திலே சென்று துஆ கேட்கலாம் என்ற வாதம், மார்க்க ஆதாரங்களுடன் ஆராயப்படுகிறது.

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்கள் மரணிப்பதற்கு முன்பு, நபிமார்களின் அடக்கஸ்தலங்களை வணக்கஸ்தலங்களாக ஆக்கியவர்களை அல்லாஹ் சபிக்கிறான் என்று கடுமையாக எச்சரித்ததன் பின்னணி விளக்கப்படுகிறது. கபூர்கள் உயர்த்தப்படவோ, கட்டப்படவோ கூடாது; அவை தரமட்டமாக்கப்பட வேண்டும் என்றும் மார்க்கம் கட்டளையிடுகிறது.

கபுரு ஜியாரத்தின் உண்மையான நோக்கம் அருளை அள்ளிக்கொண்டு வருவதல்ல; மாறாக, அது மரணம் மற்றும் மறுமையின் நினைவை உண்டாக்கவும், உலகப் பற்றைக் குறைக்கவும் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டது. நபி (ஸல்) அவர்கள் எச்சரித்திருந்தும், கபரை ஒரு திருநாளாக (உருஸ்/ஈத்) ஆக்குவது ஏன் தடை செய்யப்பட்டுள்ளது என்பது குறித்தும் இந்த பகுதியில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது.