மறுமையில் சிபாரிசு (ஷபாஅத்) குறித்த குழப்பங்களுக்கான விளக்கம்

மறுமையில் சிபாரிசு (ஷபாஅத்) குறித்து நிலவும் குழப்பங்களுக்கான தெளிவான விளக்கம் இப்பகுதியில் அளிக்கப்பட்டுள்ளது.

சில குர்ஆன் வசனங்கள் மறுமையில் சிபாரிசே இல்லை என்று கூறுகின்றன; ஆனால், வேறு சில வசனங்களோ அல்லாஹ்வின் அனுமதி பெற்றால் மட்டுமே சிபாரிசு உண்டு என்கின்றன. இந்த இரு கருத்துகளுக்கும் இடையிலான உண்மையான விளக்கம் என்ன?

ரசூல் (ஸல்) அவர்கள் தம் அன்பு மகள் ஃபாத்திமாவிடம், "அல்லாஹ்வின் முன்னிலையில் உனக்காக என்னால் எதையும் செய்ய முடியாது" என்று ஏன் எச்சரித்தார்கள்?

"சிபாரிசின் முழு அதிகாரமும் அல்லாஹ்வுக்கே சொந்தம்" (அல் குர்ஆன் 39:44) என்ற அடிப்படை உண்மையை உணருங்கள். அவ்வாறிருக்க, பெரியார்களிடம் சிபாரிசு கேட்பது ஏன் மார்க்கத்தில் அனுமதிக்கப்படவில்லை?

சிபாரிசு என்பது வெறும் 'தேர்ச்சி' (Pass mark) பெறுவதைப் போன்றதா? அல்லது நற்காரியங்கள் (அமல்கள்) மூலம் உயர்ந்த அந்தஸ்தை அடைவதே உண்மையான இலக்கா?

சிபாரிசின் எதார்த்த நிலை மற்றும் அதன் உண்மையான நோக்கம் குறித்து இப்பகுதி விரிவாக ஆய்வு செய்கிறது.

மறைவானதை (கைப்) அறியும் சக்தி யாருக்கு உள்ளது? ஏகத்துவக் கொள்கையிலிருந்து மக்கள் விலகிச் செல்வதற்குக் காரணமாக இருக்கும் மறைவான விஷயங்களைப் பற்றிய தவறான நம்பிக்கைகளை இந்த உரை ஆராய்கிறது.

மலக்குகள், ஜின்கள், ஏன் நபிமார்கள் கூட தங்களுக்கு முன்னால் நிகழ்பவற்றை மட்டுமே அறிய முடியும் என்பதை ஆதாம் (அலை), சுலைமான் (அலை), யூசுப் (அலை) ஆகியோரின் சம்பவங்கள் மூலம் குர்ஆன் எவ்வாறு தெளிவுபடுத்துகிறது? குறிப்பாக, ஜின்கள் பலம் மிக்கப் படைப்பாக இருந்தும், சுலைமான் நபி (அலை) மரணமடைந்ததை அறியாமல் கட்டுமானப் பணியைத் தொடர்ந்த சம்பவம், மறைவான அறிவு அவர்களுக்கு இல்லை என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

மேலும், நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களே, "மறைவான செய்திகளை நான் அறிய மாட்டேன்" என்று சொல்லுமாறு அல்லாஹ் கட்டளையிட்டதன் பொருள் என்ன?

மறைவானது அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே உரியது என்ற புரிதலை ஏற்படுத்தும் இந்த பகுதி, தர்கா வழிபாட்டுக்கு அடிப்படையாக இருக்கும் தவறான நம்பிக்கையின் அபாயங்கள் குறித்து தெளிவுபடுத்துகிறது.

இந்த அத்தியாயம், அவுலியாக்கள் (நல்லடியார்கள்) தங்களுக்கு இருக்கும் 'கராமத்' (அற்புதம்) மூலம் ஏன் உதவி செய்ய முடியாது? என்ற வாதத்தை மையமாக வைத்து அமைந்தது. இறந்தவர்களை அழைப்பவர்கள் மற்றும் தர்காக்களில் பிரார்த்தனை செய்பவர்கள், இதற்கு ஆதாரமாக நபிமார்கள் நிகழ்த்திய மிகச் சில அற்புதங்களைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர்.

எனினும், நபிமார்கள் மூலமாக அற்புதங்கள் நிகழ்ந்தது உண்மை என்றாலும், அவர்கள் அடி வாங்கினார்கள், நோய்வாய்ப்பட்டார்கள், துன்பங்களுக்கு ஆளானார்கள்—அவர்கள் சாதாரண மனிதர்களாகவே வாழ்ந்தார்கள்.

இறை அனுமதி இல்லையேல் அற்புதம் இல்லை:

நபிமார்கள் நிகழ்த்திய அற்புதங்கள் கூட, அவர்களின் சுய விருப்பத்தின் பேரில் நடந்ததில்லை. மாறாக, எந்த ஒரு தூதருக்கும் அல்லாஹ்வுடைய அனுமதி இன்றி எந்த அற்புதத்தையும் கொண்டு வர முடியாது. மூஸா நபிக்குக் கடல் பிளந்ததும், கைத்தடி பாம்பாக மாறியதும், அல்லாஹ்வுடைய உத்தரவு (வஹி) வந்த பின்னரே நிகழ்ந்தன. நபி (ஸல்) அவர்களிடமே அற்புதங்களை எதிரிகள் கேட்டபோது, அவர்களால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை என்று குர்ஆன் தெளிவுபடுத்துகிறது.

மேலும், அற்புதங்கள் நிகழ்த்துவது இறைநேசரைத் தீர்மானிக்கும் அளவுகோல் அல்ல, ஏனெனில் ஷைத்தான் மற்றும் தஜ்ஜால் (Anti-Christ) போன்றவர்களும் மனித சக்திக்கு அப்பாற்பட்ட காரியங்களைச் செய்ய முடியும் என்று ஆதாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.

அற்புதங்களை நிகழ்த்தும் வல்லமை அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே சொந்தமானது. எனவே, நல்லடியார்களின் கராமத்தை வைத்து அவர்களிடம் உதவி தேடுவது மார்க்கத்தில் இடமற்றது என்று இந்த அத்தியாயம் முடிக்கிறது.