ഈ ഭാഗം സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ പൂർണ്ണതയും കാരുണ്യവും എന്ന വിഷയത്തെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ഖുർആനിലെ അൽ-മുൽക് (67:3) വചനം ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട്, പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടിയിൽ യാതൊരു കുറവുകളുമില്ലെന്നും അത് സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ അത്യധികം പൂർണ്ണതയെ കാണിക്കുന്നുവെന്നും സ്ഥാപിക്കുന്നു. മനുഷ്യന് ആഗ്രഹങ്ങളും ദുഃഖങ്ങളും നൽകിയ ദൈവം അവയുടെ പൂർത്തീകരണവും സന്തോഷവും നൽകാതിരിക്കുന്നത് അവന്റെ പൂർണ്ണതയ്ക്ക് വിരുദ്ധമാണെന്നും അതിനാൽ മനുഷ്യന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറ്റപ്പെടുമെന്നും ഇത് വിശദീകരിക്കുന്നു. ദൈവം ഏറ്റവും വലിയ കരുണാമയനാണെന്നും (അർഹം അർ-റാഹിമീൻ) മനുഷ്യൻ്റെ കുറവുകൾ അവന്റെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് നികത്തുമെന്നും ഈ ഭാഗം പറയുന്നു. ഒരു ഹദീസ് ഖുദ്സി ഉദ്ധരിച്ച്, ഒരുവൻ തന്റെ കർമ്മങ്ങളിലെ കുറവുകൾ കണ്ട് നിരാശപ്പെടാതെ, അല്ലാഹുവിന്റെ കാരുണ്യത്തിൽ പ്രത്യാശ അർപ്പിക്കണം എന്നും ഇത് ഉപദേശിക്കുന്നു.

നൽകിയിട്ടുള്ള ലേഖനം ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വാദങ്ങൾ പരിശോധിക്കുന്നു. പല മതേതരവാദികളും ദൈവത്തെ മനുഷ്യന്റെ കണ്ടുപിടിത്തമായി കാണുമ്പോൾ, ലേഖനം മനുഷ്യൻ ദൈവത്തിന്റെ സൃഷ്ടിയാണെന്ന് വാദിക്കുന്നു. ഗലീലിയോയുടെയും ന്യൂട്ടന്റെയും കാലം മുതൽ ശാസ്ത്രജ്ഞർ പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും, പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു 'അർത്ഥവത്തായ രൂപകൽപ്പനയും', പിന്നീട് 'ബുദ്ധിപരമായ രൂപകൽപ്പനയും' ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തലുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നുവെന്നും ഇത് എടുത്തുപറയുന്നു. ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ബുദ്ധിപരമായ തലത്തിൽ ദൈവത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു എന്ന് ലേഖനം വാദിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഈ യാഥാർത്ഥ്യത്തെ ചില തത്ത്വചിന്തകർ "ലോക ചൈതന്യം" എന്നും, ശാസ്ത്രജ്ഞർ "ബുദ്ധിപരമായ രൂപകൽപ്പന" എന്നും, വിശ്വാസികൾ "ദൈവം" എന്നും വിളിക്കുന്നുവെന്ന് ഇത് വിശദീകരിക്കുന്നു.

Maulana Wahiduddin Khan എഴുതിയ "THE DISCOVERY OF DIVINE BLESSINGS" എന്ന ലേഖനം, മനുഷ്യന് ദൈവം നൽകിയ അനുഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ഈ അനുഗ്രഹങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുകയും അതിന് നന്ദി പറയുകയുമാണ് ഏറ്റവും വലിയ ആരാധന. നിരന്തരമായ ചിന്തയിലൂടെയും ആഴത്തിലുള്ള ധ്യാനത്തിലൂടെയും മാത്രമേ ഈ ദൈവിക അനുഗ്രഹങ്ങളെ കണ്ടെത്താനും അതിന് നന്ദി പ്രകാശിപ്പിക്കാനും സാധിക്കൂ എന്ന് ലേഖനം പറയുന്നു. ഈ കണ്ടെത്തലാണ് ഹൃദയത്തെയും മനസ്സിനെയും നന്ദിയോടെ നിറയ്ക്കുന്നത്. ധ്യാനം ഈ കണ്ടെത്തലിലേക്കും ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ള നന്ദിയിലേക്കും നയിക്കുന്നു.