ذهن ما طوری طراحی شده که دنبال دردسر بگرده. تو این قسمت، با زبونی ساده و گاهی طنز، می‌فهمیم چطور با تمرکز روی منفی‌ها می‌تونیم حال خودمون رو خراب کنیم — اونم با دقت، تمرکز و برنامه‌ریزی!

اگر تا حالا بی‌دلیل حال‌ات گرفته بوده، شاید دلیلش رو اینجا پیدا کنی...

🎧 گوش بده و ببین چطور می‌تونی آگاهانه یا ناخودآگاه حال‌ات رو پایین بیاری!

#پادکست_روانشناسی #تفکر_منفی #گربه_و_ملحفه #ذهن_آگاه #خودشناسی #طنز_تلخ #زندگی_روانی #تمرکز_بر_منفی #رواندرمانی #زندگی_آگاهانه #mindfulnesspersian #podcastpersian #پادکست_فارسی #ایمان_ابریشم_چی

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

خوش‌بینی سمی و کوچینگ: مرز بین امید و انکار

در دنیای کوچینگ، یکی از اهداف کلیدی این است که افراد را به سمت رشد، پذیرش و اقدام هدایت کنیم. اما گاهی اوقات، خوش‌بینی می‌تواند به یک دام تبدیل شود—چیزی که آن را خوش‌بینی سمی می‌نامیم.

خوش‌بینی سمی زمانی رخ می‌دهد که فرد، به جای پذیرش واقعیت و یافتن راه‌حل، مشکلات را نادیده می‌گیرد یا با جملاتی مانند «همه چیز عالی خواهد شد» یا «فقط مثبت فکر کن» خود را از مواجهه با چالش‌ها دور می‌کند. در حالی که خوش‌بینی سالم، فرد را به اقدام تشویق می‌کند، خوش‌بینی سمی باعث انکار واقعیت و سرکوب احساسات می‌شود.

اما کوچینگ چگونه می‌تواند این تعادل را برقرار کند؟

۱. شناخت و پذیرش واقعیت

یک کوچ حرفه‌ای کمک می‌کند که مراجع، چالش‌های خود را بدون ترس و انکار ببیند. پرسش‌های قدرتمند مانند «اگر بخواهی بدون فیلتر به موقعیتت نگاه کنی، چه چیزی را می‌بینی؟» یا «چه احساساتی را نادیده می‌گیری؟» می‌توانند به فرد کمک کنند تا با واقعیت روبه‌رو شود.

۲. تبدیل امید به اقدام

خوش‌بینی سالم زمانی معنا پیدا می‌کند که به اقدام منجر شود. کوچینگ از طریق مدل‌هایی مانند GROW یا ACT به مراجع کمک می‌کند که از آرزوها و امیدهای خود، نقشه‌ای عملی بسازد. به‌جای این‌که بگوییم «همه چیز درست می‌شود»، می‌پرسیم: «چه گامی می‌توانی برداری تا شرایطت بهتر شود؟»

۳. احترام به احساسات، نه سرکوب آن‌ها

کوچ‌ها فضایی را فراهم می‌کنند که مراجع بتواند تمام احساساتش را تجربه کند—چه مثبت، چه منفی. به جای توصیه‌های کلیشه‌ای مانند «مثبت باش»، کوچ‌ها می‌پرسند: «الان چه احساسی داری و این احساس چه پیامی برای تو دارد؟»

۴. مسئولیت‌پذیری به جای انتظار معجزه

در کوچینگ، تغییر از طریق تعهد و اقدام تدریجی اتفاق می‌افتد. خوش‌بینی واقعی یعنی باور به توانایی خود برای تغییر، نه امید واهی به تغییرات ناگهانی و بدون تلاش. کوچ‌ها با طرح سؤالاتی مانند «چه اقدام مشخصی می‌توانی انجام دهی که تحت کنترل توست؟» به مراجع کمک می‌کنند تا نقش فعال خود را در مسیر رشد بپذیرد.

نتیجه‌گیری: خوش‌بینی آگاهانه

کوچینگ کمک می‌کند که خوش‌بینی به یک نیروی محرک تبدیل شود، نه ابزاری برای فرار از واقعیت. امید و انگیزه زمانی ارزشمند هستند که با پذیرش، اقدام و مسئولیت‌پذیری همراه شوند. به جای ترویج خوش‌بینی سمی، کوچ‌ها می‌توانند افراد را به سمت خوش‌بینی آگاهانه هدایت کنند—یعنی دیدن واقعیت، درک چالش‌ها و حرکت هوشمندانه به سمت آینده‌ای بهتر.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.