Er is één onderwerp dat me altijd raakt, misschien omdat het zo verweven is met mijn eigen carrière: het onzichtbare plafond voor vrouwelijke professionals.

Niet het harde, zichtbare glazen plafond zoals vroeger — maar de subtiele, vaak onbewuste mechanismen die vrouwen in Nederland én internationaal nog steeds tegenkomen.

En tegelijkertijd zie ik overal de enorme kracht, ambitie en intelligentie van vrouwen die wél doorbreken.

Laten we er met een positieve blik naar kijken: er gebeurt wereldwijd veel.

McKinsey laat al jaren zien dat teams met meer vrouwelijke leiders beter presteren op innovatie, besluitvorming en winstgevendheid.

In Nederland zien we in 2024–2025 recordaantallen vrouwen in topfuncties, mede dankzij initiatieven als SER Topvrouwen en betere zichtbaarheid binnen organisaties.

Maar psychosociaal blijft er iets interessants spelen.

Het “onzichtbare plafond” bestaat vaak niet uit één grote blokkade, maar uit duizenden micro-ervaringen:

– te weinig gezien worden,

– minder vaak gevraagd worden voor strategische projecten,

– onderbroken worden in meetings,

– harder moeten bewijzen dat je competent bent,

– én onzichtbare verwachtingen over hoe een “leider” zich hoort te gedragen.

Psychologisch gezien valt dit onder wat we role congruity theory noemen:

de onbewuste overtuiging dat leiderschap “mannelijk” gedrag vereist, terwijl vrouwen vaak inconsistent beoordeeld worden:

te zacht is niet goed, te direct is óók niet goed.

Tegelijk worstelen veel vrouwelijke professionals met interne patronen die we in ACT en schema-therapie herkennen:

– pleasegedrag,

– over-verantwoordelijkheid,

– perfectionisme,

– ruimte innemen die kleiner voelt dan je bent.

Niet omdat vrouwen dit zelf veroorzaken, maar omdat deze patronen historisch en sociaal meegroeien met de omgeving waarin ze carrière maken.

En daarom vijf psychologische inzichten die vrouwen wél helpen door dat onzichtbare plafond heen te bewegen — op een sterke, positieve manier.