Co jeśli z obawy przed odrzuceniem zaczniemy unikać wszelkiego rodzaju interakcji społecznych? Chyba nikomu nie muszę tłumaczyć, że doświadczenie bycia w pewien sposób nieakceptowanym przez innych nie należy do najprzyjemniejszych, ale czy na prawdę jest to jedyny powód dla którego go unikamy?

Cytowania badań, do których się odnosiłam:

Badania z użyciem neuroobrazowania:

Eisenberger, N.I., Lieberman, M.D., Williams, K.D. (2003). Does rejection hurt? An fMRI study of social exclu sion. Science, 302, 290–292

Badania nad ludnością Alameda:

Berkman, L., Syme, S.L. (1979). Social networks, host resistance, and mortality: A nine-year follow-up study of Alameda County residents. American Journal of Epidemiology, 109, 188–204.

Badania dotyczące odrętwienia emocjonalnego powodowanego przez odrzucenie:

Baumeister, R.F., Brewer, L.E., Tice, D.M., Twenge, J.M. (2007). Thwarting the need to belong: Understand ing the interpersonal and inner effects of social exclusion. Social and Personality Psychology Compass, 1, 506–520.

Badania osób bezrobotnych:

Soral, W., Bukowski, M., Bilewicz, M., Cichocka, A., Lewczuk, K., Marchlewska, M., Rabinovitch, A., Skrodzka, M., Kofta, M. (2022). Unemployment as helplessness: Examination of mobilization vs. withdrawal models of control deprivation [maszynopis w przygotowaniu]. Wydział Psychologii, Uniwersytet Warszawski.

Dane dotyczące pozytywnego wpływy akceptacji społecznej pochodzą z metaanalizy ponad 200 badań.