முஸ்லிம் சமுதாயத்தில் மத்தியிலே நுழைந்துவிட்ட பல தெய்வக் கொள்கை (ஷிஃர்க்) மற்றும் தர்கா வழிபாடுகளின் விளைவுகள் குறித்து இந்த உரையில் ஆய்வு செய்யப்படுகிறது. மகான்கள் பெயராலும், பெரியார்கள் பெயராலும் இறந்து போனவர்களிடம் மக்கள் குழந்தைகளைத் தரவும், வறுமையைப் போக்கவும், செல்வத்தை வழங்கவும் கோரிக்கைகளை முன்வைக்கின்றனர்.

இணைவைத்தல் (ஷிஃர்க்) என்பது அல்லாஹ் மன்னிக்கவே மாட்டான் என்று சொல்லப்பட்ட மிகப்பெரிய பாவம் ஆகும், இது ஏற்கனவே செய்த நல்லறங்களையும் நாசமாக்கி, நிரந்தரமான நரகத்திற்கு இட்டுச் செல்லும்.

ஒரு மனிதர் நல்லடியார் அல்லது அல்லாஹ்வின் நேசர் (அவுலியா) என்று தீர்மானிக்கும் அதிகாரம் யாருக்கு உண்டு? இறை அச்சம் (தக்குவா) உடையவர்களே அல்லாஹ்வின் நேசர்கள் என்று குர்ஆன் கூறுகிறது (யூனுஸ் 62, 63; அன்பால் 34, 35). இறையச்சம் உள்ளம் சார்ந்தது என்பதால், அந்த நபருக்கும் அல்லாஹ்வுக்கும் மட்டுமே அது தெரியும்.

நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களுக்கே இல்லாத அதிகாரத்தை (யார் நல்லவர், யார் கெட்டவர், யார் முனாஃபிக் என்று முடிவு செய்வது) சமுதாயம் எடுத்துக்கொள்வது எப்படி தவறு? ஹதீஸ் ஆதாரங்கள் (சஹீஹுல் புகாரி, முஸ்லிம்) மூலம், ஒருவரின் உள்ளத்தை நாம் அறிய முடியாது என்ற அடிப்படை விவாதிக்கப்படுகிறது.

போதைக்கு அடிமையானவர்களை (பீடி மஸ்தான்) அல்லது மிருகங்களை (யானை, பாம்பு) அவுலியாவாக நம்புவது போன்ற மூடநம்பிக்கைகள் ஏன் அடிப்படைகளே தப்பானவை என்று குர்ஆன் மற்றும் ஹதீஸ் ஒளியில் விளக்கப்படுகிறது.